Νατάσα Γκουτζικίδου: Δεν μπορείς να είσαι συγγραφέας χωρίς να είσαι αναγνώστης.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

H Nατάσα Γκουτζικίδου γεννήθηκε το 1980 στην Αθήνα. Μοιράζει την καρδιά της μεταξύ Αθήνας και Διδυμοτείχου από όπου κατάγεται. Σπούδασε Κοινωνιολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και Ελληνικό Πολιτισμό στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο Κύπρου. Από το 2006 εργάζεται στον χώρο των εκδόσεων αδιάλειπτα. Μεταξύ άλλων, γράφει ταξιδιωτικά κείμενα για να ταξιδεύει το μυαλό της, κάνει copywriting για λογαριασμό μεγάλων εταιρειών και επιμέλειες κειμένων, λογοτεχνικών και μη. Συνολικά κυκλοφορούν είκοσι βιβλία της. Κάποια από αυτά έχουν φιλοξενηθεί σε εφημερίδες πανελλαδικής εμβέλειας, με μεγάλη αποδοχή από το κοινό, ενώ διηγήματά της έχουν βραβευτεί σε διαγωνισμούς. Έχει έναν γιο και μία κόρη. Πιστεύει ότι η οικογένειά της είναι η έμπνευσή της. Ο «Ιανός» είναι το 21ο βιβλίο της. Το λες και blackjack.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

Νατάσα καλωσόρισες στα Λογοτεχνικά Ταξίδια. Πες μας μερικά πράγματα για σένα ώστε να σε γνωρίσουμε καλύτερα.

Καλώς σας βρήκα. Είμαι η Νατάσα, έχω γεννηθεί και μεγαλώσει στην Αθήνα αλλά η καρδιά μου κοιτάζει πάντα τη γενέτειρα των γονιών μου, τον Έβρο, όπου περνάω μεγάλο μέρος από τα καλοκαίρια μου. Οι σπουδές μου έχουν διαφορετικά πεδία γνώσεων αλλά ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου έχει η Εγκληματολογία. Μου αρέσει να διαβάζω και να γράφω, να ταξιδεύω και να αθλούμαι, να περνάω χρόνο με τους ανθρώπους που αγαπώ. Δεν σηκώνω μύγα στο σπαθί μου για ό,τι θεωρώ σημαντικό για μένα.

Πώς μπήκε η συγγραφή στη ζωή σου και τι σου έχει προσφέρει ως τώρα;

Θα πω με ειλικρίνεια… εντελώς τυχαία. Με βρήκε και δεν τη βρήκα, αν το καλοσκεφτώ. Όλα ξεκίνησαν όταν, ένα καλοκαίρι, ακούγοντας ένα τραγούδι, αποφάσισα να αποτυπώσω τις σκέψεις μου στο χαρτί. Το κείμενο, γιατί δεν το είχα σκεφτεί ποτέ ως βιβλίο, μπήκε σε ένα συρτάρι, μέχρι που ζήτησε να το δει η εκδότρια με την οποία συνεργαζόμουν για τα περιοδικά της. Την επόμενη μέρα, αφότου το ολοκλήρωσε, με πήρε τηλέφωνο και το πρώτο μου βιβλίο ήταν γεγονός. Μετά, όλα πήραν τον δρόμο τους και κάπως έτσι είμαστε σήμερα στο 2025.

Τι μου πρόσφερε η συγγραφή; Καταρχάς, χαρά και ανθρώπους. Την ικανοποίηση ότι έστω κι ένας αναγνώστης ένιωσε ταύτιση ή κάποιο συναίσθημα διαβάζοντάς με. Και φίλους. Ομότεχνους και αναγνώστες που τα βιβλία μας έφεραν κοντά. Φυσικά, ο δρόμος δεν ήταν πάντα στρωμένος με ροδοπέταλα. Ιδίως όταν έχεις εργαστεί για εκδοτικούς, από οποιοδήποτε μετερίζι, έχεις ακούσει παράπονα με το κιλό, έχουν ειπωθεί για σένα «τέρατα». Όχι πως με αγγίζουν. Ποτέ δεν με άγγιζαν. Προσωπικά, κοιμάμαι πολύ ήσυχη τα βράδια.

Ήταν εύκολη ή δύσκολη η πορεία σου στο χώρο του βιβλίου; Αν μπορούσες να αλλάξεις κάτι σε αυτόν τον χώρο, τι θα ήταν αυτό, και ποια συμβουλή θα έδινες σε έναν συγγραφέα που μπαίνει τώρα σε αυτόν τον χώρο;

Ο χώρος δεν είναι εύκολος. Οι εκδοτικοί οίκοι είναι επιχειρήσεις. Αυτό σημαίνει ότι βγάζουν χρήματα από τον συγγραφέα, ο οποίος συχνά καλείται να βάλει ακόμα και το χέρι στην τσέπη. Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Και το χέρι στην τσέπη δεν το βάζει μόνο για να εκδώσει αλλά και για να διαφημίσει κλπ. Θεωρώ ότι υπήρξα τυχερή σε αυτό το κομμάτι και γενικά έκανα καλές συνεργασίες χωρίς να ταλαιπωρηθώ ιδιαίτερα. Αν μου αποδίδονταν πάντα τα πνευματικά μου δικαιώματα; Να, ένα αγκάθι του χώρου. Ε, όχι βέβαια. Υπάρχει εκδότης που από συγκεκριμένο τίτλο μου έχει κερδίσει πολλά χρήματα, σε αντίθεση με μένα. Προφανώς και θυμώνω με πολλά κακώς κείμενα στον χώρο, όμως δεν είμαι μόνο συγγραφέας. Είμαι αναγνώστρια, εκδότρια (πλέον), οπότε προσπαθώ αυτά που με ενοχλούν αφενός να μην τα κάνω ποτέ η ίδια, αφετέρου να έχω μια συμπεριφορά που να τιμά το βιβλίο. Γι’ αυτό και όποιος μπαίνει στον χώρο πρέπει να είναι συνειδητοποιημένος, να μην συμβιβάζεται με ό,τι δεν του αρέσει και να θυμάται ότι η ζωή δίνει πάντα επιλογές για να κατακτήσεις αυτό που θες.

Το βιογραφικό σου είναι γεμάτο από βιβλία για μικρούς και μεγάλους. Θεωρείς πως η λογοτεχνία που απευθύνεται στους μικρούς αναγνώστες είναι μια εύκολη υπόθεση;

Ωραία ερώτηση! Η λογοτεχνία που απευθύνεται σε παιδιά είναι το πιο δύσκολο είδος, γιατί κουβαλά μια τεράστια ευθύνη. Απευθύνεσαι σε ένα άκρως ευαίσθητο κοινό και οφείλεις να είσαι προσεχτικός.

Τα τελευταία χρόνια συνεργάζεσαι με τις εκδόσεις Αυγέρη. Πως ξεκίνησε αυτή η συνεργασία και τι σου έχει προσφέρει ως τώρα;

Θα ήθελα να επισημάνω κάτι για το οποίο συχνά υπάρχει παρανόηση. Ο ρόλος μου στις εκδόσεις Αυγέρη δεν είναι ούτε του συγγραφέα ούτε του συνεργάτη. Είναι του εκδότη, πάντα μαζί με την Ηώ Αυγέρη, η οποία ξεκίνησε αρχικά μόνη και στη συνέχεια μοιράστηκε το όραμά της μαζί μου. Πλέον, είμαστε οι εκδόσεις Αυγέρη και είναι από τα καλύτερα πράγματα που έχουν συμβεί στη ζωή μου. Δεν θα πάψω ποτέ να το λέω αυτό. Συνηθίζουμε να λέμε ότι οι συνεργασίες είναι δύσκολες και ως ένα βαθμό αυτό έχει βάση, όμως με την Ηώ η χημεία μας «έδεσε». Είναι ένας άνθρωπος με ευρύ πνεύμα, έξυπνος και μοιραζόμαστε πολλές κοινές οπτικές. Φυσικά και υπάρχουν πράγματα με τα οποία διαφωνούμε, όμως καμιά μας δεν τα βλέπει ως διαφωνίες αλλά ως αλληλοσυμπλήρωση που μας πηγαίνει κάθε φορά ένα βήμα παραπέρα.

Το πρώτο σου βιβλίο με τις Εκδόσεις Αυγέρη κυκλοφόρησε το 2024 κι είχε τον τίτλο «Ιανός», ένα αστυνομικό μυθιστόρημα από εκείνα που κόβουν την ανάσα. Πες μας δύο λόγια για την υπόθεση του βιβλίου.

Ο «Ιανός» είναι το 21ο βιβλίο μου και ήταν για μένα ένα μεγάλο στοίχημα, δεδομένου ότι ήταν η πρώτη φορά που αποφάσιζα να γράψω αποκλειστικά αστυνομικό βιβλίο, μιας και οι σπουδές μου είναι σχετικές. Κεντρική πρωταγωνίστρια είναι η αστυνόμος Έλενα Μαυρίδου, η οποία μαζί με τον συνεργάτη της ερευνά μια σειρά από φόνους που όλοι ακολουθούν το ίδιο μοτίβο.

Σύστησέ μας την Έλενα Μαυρίδου, την πρωταγωνίστρια του Ιανού. Ποια είναι, πόσο εύκολο ήταν να τη δημιουργήσεις και σε ποιες πτυχές του χαρακτήρα της εστίασες περισσότερο;

Η Έλενα Μαυρίδου είναι μια γυναίκα δυναμική, οξυδερκής και ικανή. Το πάθος της είναι οι αριθμοί όπως λέει και η ίδια όταν μας συστήνεται. Δεν ξέρω αν έχω ταυτιστεί με άλλη ηρωίδα μου περισσότερο απ’ ό,τι με την Έλενα. Η «γέννησή» της ήταν αυθόρμητη, κάτι που απλώς συνέβη. Καταρχάς, ήθελα μια γυναίκα πρωταγωνίστρια. Πιστεύω στις γυναίκες και στις ικανότητές μας στον επαγγελματικό στίβο. Επίσης, μας θεωρώ ριγμένες, όσο κι αν κάποια πράγματα έχουν βελτιωθεί. Οπότε, ήταν μονόδρομος ότι θα κρατήσει τα σκήπτρα της πλοκής.

Στη συνέχεια κυκλοφόρησε το δεύτερο μυθιστόρημά σου από τις ίδιες εκδόσεις, με τον τίτλο «Τα φτερά της λιβελούλας» κι ανήκει πάλι στην αστυνομική λογοτεχνία. Μίλησέ μας λίγο για το βιβλίο αυτό και πες μας και δύο λόγια για τους πρωταγωνιστές.

«Τα φτερά της λιβελούλας» έχουν μια εντελώς διαφορετική πλοκή από τον «Ιανό». Μας ταξιδεύουν σε ποτάμια και βάλτους, καταπιάνονται με έναν θρύλο, ενώ θίγουν τα κακώς κείμενα των κλειστών κοινωνιών.

Ήταν εύκολη απόφαση να ασχοληθείς με την αστυνομική λογοτεχνία, ένα είδος που οι αναγνώστες του είναι αυστηροί, ή μπήκε στη ζωή σου τυχαία;

Δεν θεωρώ πως επιλέγουμε οι συγγραφείς το είδος με το οποίο θα ασχοληθούμε αλλά αυτό εμάς. Όλα ξεκινούν από την ιδέα, την έμπνευση της στιγμής. Κι εγώ πάντα φλέρταρα με τον χώρο, αφού αυτό σπούδασα και αγαπώ. Ωστόσο, ενώ τα παλαιότερα βιβλία μου είχαν αστυνομική… διάθεση, ποτέ δεν την ολοκλήρωνα. Όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, συνέβη μόνο του.

Τι πρέπει να προσέξει ένας συγγραφέας που ασχολείται με το είδος; Ποιες παγίδες κρύβει η αστυνομική λογοτεχνία;

Η αστυνομική λογοτεχνία είναι ένα δύσκολο είδος και αυτό γιατί οι ανακρίβειες δεν συγχωρούνται. Μπορούν εύκολα να καταστρέψουν ένα βιβλίο, όπως και οι υπερβολές. Χρειάζεται εμπεριστατωμένη γνώση, συνδυαστική ικανότητα και τη διάθεση να δεις τα λάθη σου όταν ξαναδιαβάσεις το αρχικό σου κείμενο.

Ετοιμάζεις κάτι νέο αυτόν τον καιρό; Πότε θα έχουν στα χέρια τους οι αναγνώστες σου κάτι από σένα;

Αυτή την περίοδο ετοιμάζεται το βιβλίο συνεργασίας με την Τόνια Κοντοπούλου, το οποίο θα κυκλοφορήσει προσεχώς – εννοείται – από τις εκδόσεις Αυγέρη και εύχομαι να το αγαπήσετε όσο κι εμείς.

Εκτός από συγγραφέας είναι και αναγνώστρια; Ποιο είδος αγαπάς περισσότερο;

Δεν μπορείς να είσαι συγγραφέας χωρίς να είσαι αναγνώστης. Αυτή είναι μία άποψη στην οποία είμαι κάθετη. Οπότε, ναι. Διαβάζω και μάλιστα φανατικά. Λόγω δουλειάς διαβάζω τα πάντα, ως Νατάσα προτιμώ την αστυνομική λογοτεχνία. Είναι το είδος που με συναρπάζει, όμως το καλό βιβλίο έχει άξιους αντιπροσώπους σε όλα τα είδη του. Αρκεί να ξέρεις τι διαβάζεις, τι θες να διαβάσεις και να έχεις ανοιχτούς ορίζοντες ως αναγνώστης.

Νατάσα σε ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου. Εύχομαι ολόψυχα τα καλύτερα στην πορεία σου. Στείλε ένα μήνυμα στους αναγνώστες μας και πες μας που μπορούν να σε βρουν στα social.

Χωρίς αναγνώστες δεν υπάρχουν συγγραφείς. Χωρίς εκείνους δεν θα υπήρχα στον χώρο. Σας ευχαριστώ για τα πολύτιμα δεκαοχτώ χρόνια που στέκεστε δίπλα μου. Κάποιος μπορεί να με βρει σε Facebook, Instagram, TikTok, αρκεί να με αναζητήσει με το όνομά μου γραμμένο με λατινικούς χαρακτήρες.

Νεκταρία, σε ευχαριστώ θερμά για το βήμα. Είναι σπουδαίο που μια ομότεχνη έχει τόσο μεγάλη καρδιά. Για μένα αυτό σημαίνει μοίρασμα αλλά και άξιος εκπρόσωπος του βιβλίου. Καλοτάξιδα τα βιβλία σου!