Βιογραφικό
Ο Γιώργος Δάμτσιος γεννήθηκε το 1978 και ζει στη Νάουσα Ημαθίας με τη σύζυγό του και τα δύο τους παιδιά. Έχει δημοσιεύσει μέχρι σήμερα τα μυθιστορήματα Μέχρι την τελευταία του ανάσα (Εκδόσεις Momentum, 2015), Το τρίπτυχο των ευχών (Πρότυπες Εκδόσεις Πηγή, 2015), Στη γέφυρα των χαμένων ψυχών (σε συνεργασία με τον συγγραφέα Μάριο Δημητριάδη, Εκδόσεις Λυκόφως, 2017), και τα βιβλία της σειράς «Ευγενείς Άγριοι» Σκοτεινό πέπλο, Εξημέρωση και Κάθε Μυστικό σου (Εκδόσεις BELL, 2018, 2019 και 2020). Επίσης, τα λογοτεχνικά/μουσικά πρότζεκτ The Metal Chapters Vol. I και The Metal Chapters Vol. ΙΙ (Πρότυπες Εκδόσεις Πηγή, 2018 και 2020 –και πάλι σε συνεργασία με τον Μάριο Δημητριάδη), τα οποία κυκλοφόρησαν και στα αγγλικά, καθώς και τη συλλογή διηγημάτων Μυστικά στο λυκόφως (Λυκόφως, 2018). Έργα του έχουν περιληφθεί σε δεκατρείς συλλογές διηγημάτων, πολλά εκ των οποίων κατόπιν διακρίσεων σε διαγωνισμούς.
Παίζει μπάσο στο heavy metal συγκρότημα Silent Vortex, ενώ διετέλεσε ιδρυτικό μέλος του φεστιβάλ φαντασίας Fantasmagoria. Επίσης, πραγματοποιεί σεμινάρια δημιουργικής γραφής για λογαριασμό του Γραφείου Πολιτισμού του Δήμου Ηρωικής Πόλης Νάουσας.
Επισκεφθείτε τον προσωπικό του ιστότοπο, georgedamtsios.com
Συνέντευξη
Γιώργο, καλώς ήρθες στα Λογοτεχνικά Ταξίδια και σε ευχαριστώ για την τιμή που μου κάνεις, να σε φιλοξενήσω. Πες μας μερικά πράγματα για σένα για να σε γνωρίσουμε καλύτερα.
–Καλησπέρα και καλώς σε βρήκα, Νεκταρία. Σε ευχαριστώ πολύ κι εγώ με τη σειρά για την τιμή και τη φιλοξενία. Είμαι λοιπόν ο Γιώργος Δάμτσιος και μένω στη Νάουσα Ημαθίας μαζί με τη σύζυγό μου και τα δύο παιδιά μας. Διατηρούμε το βιβλιοπωλείο Bookstagram Store, το οποίο είναι μαζί και εκδοτικός οίκος, οι Bookstagram Editions. Μου αρέσει πολύ το διάβασμα, παίζω μουσική σε ένα Heavy Metal συγκρότημα (Silent Vortex), ενώ παραδίδω σεμινάρια δημιουργικής γραφής, κυρίως διά ζώσης. Μέσα σε όλα γράφω κιόλας. Γράφω πολύ! Ελεύθερος χρόνος λοιπόν δεν υπάρχει ούτε για δείγμα.
Έχεις ένα πλούσιο βιογραφικό, αλλά ας ξεκινήσουμε με τη συγγραφική σου πορεία. Καταρχάς, πως μπήκε η συγγραφή στη ζωή σου και τι σου έχει προσφέρει ως τώρα;
–Ξεκίνησα να γράφω στις μικρές τάξεις του δημοτικού. Μου άρεσε από τότε να δημιουργώ τις δικές μου ιστορίες. Παρ’ όλα αυτά, μεγαλώνοντας το άφησα στην άκρη για πολύ καιρό. Πριν από περίπου δώδεκα χρόνια όμως αποφάσισα να ασχοληθώ ξανά, πλέον με απώτερο σκοπό να εκδώσω τα βιβλία μου και να διαβάσουν άλλοι τις ιστορίες μου. Όσο για το τι μου έχει προσφέρει… θα πω απλά ότι μου έχει αλλάξει τη ζωή προς το καλύτερο με τόσο πολλούς τρόπους που αν καθίσω να τους καταγράψω όλους θα βγει ένα τεράστιο βιβλίο! Νιώθω απίστευτα τυχερός μ’ αυτό το ταξίδι.
Το είδος λογοτεχνίας που υπηρετείς είναι, θεωρώ, από τα δυσκολότερα. Πόσο εύκολο ή δύσκολο σου είναι να γράψεις ένα ψυχολογικό θρίλερ ή ένα βιβλίο τρόμου- και τα δύο με στοιχεία αστυνομικής λογοτεχνίας-, και τι έρευνα κάνεις πριν ξεκινήσεις να γράφεις;
–Στην πραγματικότητα υπηρετώ ένα σωρό διαφορετικά λογοτεχνικά είδη. Σκέψου πως έχω εκδώσει 20 βιβλία και έχω συμμετάσχει σε περισσότερες από 20 συλλογές διηγημάτων. Και πράγματι· έχω καταπιαστεί εκτενώς με τα είδη που προανέφερες, αλλά πέρα αυτών έχω γράψει επίσης υπερφυσικό τρόμο, επιστημονική φαντασία, ηρωική φαντασία, αλλά και κοινωνικό μυθιστόρημα (συνεργατικό), αρκετά βιβλία για παιδιά 9+ όπως κι ένα παραμύθι για μικρότερες ηλικίες. (Συνεργατικό κι αυτό). Εν ολίγοις, μου αρέσει να γράφω τα πάντα, μάλλον επειδή διαβάζω και τα πάντα. Τώρα, όσον αφορά το αστυνομικό σκέλος, η έρευνα που πραγματοποιώ δεν είναι και τόσο απαιτητική γιατί προσπαθώ να πατάω επάνω στη σύγχρονη ελληνική αστυνομική δομή την οποία προφανώς και γνωρίζω καλύτερα από κάθε άλλης χώρας. Αλλά και ό,τι μου χρειάζεται μπορεί να εντοπιστεί ευκολότερα σε σχέση με το να εξελισσόταν οι ιστορίες μου ας πούμε στην Αργεντινή για την οποία δεν έχω ιδέα. Γενικά όμως, έχοντας διαβάσει πολλά παρόμοια βιβλία, γίνεται απευθείας ευκολότερο, αφού ανακαλύπτεις και διασταυρώνεις συνεχώς νέες λεπτομέρειες.
Πόσο εύκολο είναι, τελικά, να παίξεις με το μυαλό του αναγνώστη; Στα βιβλία σου οι ανατροπές είναι πολλές και βέβαια ο ψυχολογικός παράγοντας παίζει μεγάλο ρόλο- είναι κάτι που σε αγχώνει αυτό όταν γράφεις;
–Δεν ξέρω αν είναι εύκολο ή δύσκολο… το κάνω αβίαστα και λέω πάντοτε πως ό,τι είναι να βγει θα βγει από μόνο του. Το βέβαιο είναι πως λατρεύω τη συγκεκριμένη διαδικασία. Τα ψυχολογικά θρίλερ προσφέρονται για τέτοιου είδους παιχνίδια μυαλού και τα απολαμβάνω τόσο ως συγγραφέας όσο και ως αναγνώστης. Δεν αγχώνομαι όταν τα γράφω, ίσα ίσα που ανυπομονώ και εγώ για το τελικό αποτέλεσμα.
Λειτουργεί σαν “ψυχοθεραπεία” η συγγραφή ενός βιβλίου αυτού του είδους; Πιστεύεις ότι βγάζεις κι εσύ τον θυμό σου, ίσως, και τους προβληματισμούς σου μέσα από τις καταστάσεις που περιγράφεις;
–Δεν νομίζω ότι βγάζω στο χαρτί κάτι δικό μου μέσα απ’ όλο αυτό. (Όχι ότι μπορείς να είσαι εκατό τοις εκατό βέβαιος για το υποσυνείδητό σου φυσικά). Μου αρέσει πάντως πάρα πολύ να μελετώ την ανθρώπινη ψυχοσύνθεση και συνήθως οι «κακοί» αυτών των βιβλίων προσφέρονται περίτρανα για κάτι τέτοιο, αφού αναγκάζεσαι να αναρωτηθείς για το τι ήταν αυτό που τους οδήγησε στο να διαπράξουν τα ειδεχθή εγκλήματά τους. Κι όταν το μάθεις, αναγκάζεσαι (άβολα) να σκεφτείς και το άλλο: αν είχες βρεθεί εσύ σ’ αυτή τη θέση, με όλες τις παραμέτρους που τους οδήγησαν σ’ αυτά που έκαναν, θα μπορούσες άραγε να ακολουθήσεις έναν πιο φωτεινό δρόμο; Για να απαντήσουμε βέβαια ειλικρινά θα πρέπει να βγούμε από την ασφαλή ζώνη στην οποία βρισκόμαστε εμείς. Να προσπαθήσουμε να το αναλογιστούμε βαθιά, ειδάλλως θα το αρνηθούμε από την πρώτη κιόλας στιγμή.
Ευγενείς Άγριοι: πως γεννήθηκε η ιδέα γι’ αυτή τη σειρά βιβλίων; Έχεις κάποιο αγαπημένο από τη σειρά αυτή; Ποιο ξεχωρίζεις και γιατί;
–Αρχικά δεν είχα σκοπό να την κάνω ντε και καλά σειρά. Είχα ήδη στην άκρη το «Σκοτεινό Πέπλο», το πρώτο βιβλίο της σειράς, στο οποίο βασικός πρωταγωνιστής είναι ο Λούκα Κοντρέτι, και έγραφα τυχαία αυτό που έμελλε να γίνει το τρίτο, το «Κάθε Μυστικό Σου», στο οποίο πρωταγωνιστεί ο Τζορτζ Ντόρμερ. (Ο Ντόρμερ στο «Σκοτεινό Πέπλο» έχει μικρό ρόλο). Όταν τελικά το «Σκοτεινό Πέπλο» βρήκε τον δρόμο του εκδοτικά και σκεφτήκαμε με τον Χάρη Νικολακάκη και τις εκδόσεις BELL να δημιουργήσουμε μια crime σειρά, τα πράγματα πήραν κάπως από μόνα τους τον δρόμο τους. Η ένταξη ωστόσο του βιβλίου «Κάθε Μυστικό Σου» στη σειρά έγινε ακριβώς για να αλλάξει το συγγραφικό της ύφος. Το «Σκοτεινό Πέπλο» είναι μια κατασκοπική περιπέτεια, κουβαλά δηλαδή ένα πιο light novel στυλ που τελικά δεν ενθουσιάζει ούτε εμένα τόσο. Η «Εξημέρωση» που ακολούθησε είχε περισσότερα αστυνομικά στοιχεία αλλά χοντρικά παραμένει στο ίδιο ύφος ενώ το Κάθε Μυστικό Σου λειτούργησε αυτόνομα ως συνδετικός κρίκος ώστε μετά, από το βιβλίο «Ο Κρυφός Μας Εαυτός» κι έπειτα να έχουμε το αμιγώς crime thriller που τόσο μου αρέσει. Άρα, αγαπημένο δεν ξέρω αν έχω, αλλά σίγουρα παροτρύνω το κοινό να πιάσει τη σειρά από το «Κάθε Μυστικό Σου» και μετά…
Τι να περιμένουμε στη συνέχεια από σένα, συγγραφικά;
–Τα τελευταία χρόνια τρέχω ταυτόχρονα πολλά και διαφορετικά λογοτεχνικά πρότζεκτς. Μέσα στο 2025 πιθανόν να βγουν τρία νέα βιβλία για παιδιά 9+ γύρω στις 200 σελίδες το καθένα (σε δύο διαφορετικές σειρές/εκδοτικούς), μια συνεργατική νουβέλα σε ένα ύφος που δεν έχω εκδώσει ξανά, αλλά και ένα πολυσέλιδο μυθιστόρημα υπερφυσικού τρόμου. Σίγουρα και κάποιες συμμετοχές σε συλλογικούς τόμους. Και ναι, το 2025 θα είναι η χρονιά που δεν θα περιέχει κάποιο βιβλίο crime, ήθελα να κάνω μια παύση απ’ αυτό το είδος.
Έχεις συνεργαστεί συγγραφικά και με έναν άλλον εξίσου ταλαντούχο συγγραφέα, τον Μάριο Δημητριάδη, και μαζί έχετε κυκλοφορήσει δύο δουλειές. Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να γράφεις μαζί με παρέα; Είναι μοναχικό “επάγγελμα/χόμπι” η συγγραφή;
–Οι συνεργασίες μου στον χώρο είναι πολλές. Με τον Μάριο Δημητριάδη έχουμε βγάλει μαζί τα «The Metal Chapters Vol. 1» και «Vol. 2» αλλά και το μυθιστόρημα υπερφυσικού τρόμου «Στη γέφυρα των χαμένων ψυχών». Με τον Βαγγέλη Βουραζάνη το κοινωνικό (και πολλά άλλα υποείδη) μυθιστόρημα «Από Χρυσάφι και Φωτιά». (Όλα αυτά κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Bookstagram). Με την Ελένη Παπαθεοδώρου από την Κύπρο κυκλοφορήσαμε μαζί το παιδικό βιβλίο «Καβγάδες και Μπελάδες» (εκδόσεις Νίκας). Με τον Κυριάκο Αθανασιάδη το βιβλίο «Άγρια Χώρα» (Εκδόσεις Παπαδόπουλος) που είναι το πρώτο μέρος μιας σειράς για παιδιά 9+. Με τη Γεωργία Καλαμαρά έχουμε δύο συνεργατικά διηγήματα αλλά και το μυθιστόρημα «Το τραγούδι της Θύελλας» από εκδόσεις Bookstagram. Αν μη τι άλλο, αν πω ότι δεν μου αρέσουν οι συνεργασίες θα είμαι ψεύτης. Προφανώς ωστόσο είναι δύσκολες γιατί το «εγώ» του κάθε συγγραφέα συνήθως είναι μεγάλο! Παρ’ όλα αυτά, όλοι οι άνθρωποι με τους οποίους συνεργάστηκα το διαψεύδουν περίτρανα αυτό. Ήταν καταπληκτικοί και ανοιχτόμυαλοι συνεργάτες. Γενικότερα, τη συνεργασία αυτού του είδους προτείνω να τη δοκιμάσει ο κάθε συγγραφέας, είναι πολύ μεγάλο σχολείο και σε αναγκάζει να λειτουργήσεις εντελώς διαφορετικά.
Εκτός από συγγραφέας έχεις και το δικό σου βιβλιοπωλείο, το Bookstagram Store και ασχολείσαι και με την έκδοση βιβλίων. Πως πήρες την απόφαση να ξεκινήσεις το δικό σου βιβλιοπωλείο και πες μας δύο λόγια για τις εκδόσεις. Τι πρέπει να έχει ένα βιβλίο για να κυκλοφορήσεις από τις Εκδόσεις Bookstagram και βέβαια, που μπορούν να επικοινωνήσουν όσοι ενδιαφέρονται να στείλουν τη δουλειά τους;
–Το βιβλιοπωλείο ήρθε ως μια φυσική εξέλιξη όταν η σύζυγός μου αποφάσισε να κάνει ένα νέο επαγγελματικό βήμα, καθώς ήταν αυτό στο οποίο είχαμε τις σωστές γνωριμίες ύστερα από τα τόσα χρόνια τριβής μου στον χώρο. Ο εκδοτικός ήρθε παράλληλα, με τη λογική ότι θα μπορούσε να είναι κι αυτός ένας κρίκος της ίδιας αλυσίδας. Κάπως έτσι έγινε η αρχή. Στην πορεία ο εκδοτικός πήρε λίγο πιο έντονη παρουσία, αφού βγάλαμε περισσότερα βιβλία απ’ αυτό που πιστεύαμε. Εξακολουθούμε ωστόσο να προχωράμε πολύ αργά και προσεκτικά και να εκδίδουμε περίπου δώδεκα νέους τίτλους τον χρόνο. Ωστόσο, δεν υπάρχει κάτι το συγκεκριμένο που πρέπει να έχει ένα βιβλίο για να εκδοθεί. Δεν είμαστε κάθετοι ούτε στη θεματική, ούτε στο ύφος αλλά ούτε και στο ηλικιακό φάσμα. Αρκεί να είναι ένα καλό βιβλίο που να νιώθουμε ότι έχει κάτι να πει. Και, φυσικά, να υπάρχει χώρος γι’ αυτό, γιατί δεν σου κρύβω πως ήδη κάθε χρόνο έρχονται πολλαπλάσια βιβλία απ’ αυτά που θα βγάζαμε. Αναγκαστικά η επιλογή είναι πολύ δύσκολη και πολλές φορές, επειδή υπάρχουν πράγματι πολλοί αξιόλογοι τίτλοι, αυτό που μπορεί να καθορίσει μια έκδοση είναι απλώς το σωστό timing. Όποιος θέλει, μπορεί να μας βρει στις σελίδες του Bookstagram Store, στο Facebook και στο Instagram.
Άλλη μια αγάπη σου είναι η μουσική. Μίλησέ μας λίγο για τη μουσική σου πορεία, που είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα.
–Άκουγα Heavy Metal από μικρός και ανέκαθεν το θεωρώ πολύ παρεξηγημένο μουσικό είδος γιατί όποιος ασχοληθεί θα ανακαλύψει πράγματα γι’ αυτό που δεν φαντάζεται, τόσο στη συνθετική ποιότητα, όσο και στην «παικτική» των μουσικών που απαρτίζουν τα συγκροτήματα. Πάντως, έπιασα το μπάσο για πρώτη φορά στα 40 και δάσκαλος μου είναι ο Roger Rovento, ο frontman του συγκροτήματός μας, των Silent Vortex. Υποσημειώνω εδώ ότι το μυθιστόρημά μου «Strangelands» είναι βασισμένο επάνω στους στίχους του Roger από το ομότιτλο, μελλοντικό μας άλμπουμ το οποίο προφανώς είναι concept (η ιστορία που «διηγείται» είναι ενιαία). Το μόνο βέβαιο είναι ότι με τη μουσική διασκεδάζω πάρα πολύ, ενώ το συναίσθημα του να παίζεις μαζί με άλλους για το κοινό είναι υπέροχο.
Σκέψου πως σε απαγάγει ένας κακός σαν αυτούς που γράφεις στα βιβλία σου. Για να σε αφήσει να επιστρέψεις στη ζωή σου θα πρέπει να διαλέξεις ανάμεσα στη συγγραφή και τη μουσική, αλλιώς θα μείνεις πάντα μαζί του... κι αν διαλέξεις και τολμήσεις να παραβιάσεις τη συμφωνία σας, η κατάληξη για σένα(κι όχι μόνο) δε θα είναι καλή- και για να το κάνουμε πιο δύσκολο, αν διαλέξεις τη μουσική τότε απαγορεύεται να γράψεις στίχους ή να ασχοληθείς με το βιβλιοπωλείο και τις εκδόσεις σου. Αν διαλέξεις τη συγγραφή, απαγορεύεται να ακούσεις μουσική ξανά. Ποια θα ήταν η επιλογή σου; Μουσική ή συγγραφή;
–Θα του έταζα να τον κάνω πρωταγωνιστή σε βιβλίο μου αλλά θα γράφαμε και τραγούδι γι’ αυτόν με τους Silent Vortex. Νομίζω ότι θα ήταν τόσο δελεαστική η πρόταση που στο τέλος θα τα βρίσκαμε!
Γιώργο θα μπορούσα να γράφω ερωτήσεις χωρίς σταματημό, αλλά νομίζω ήρθε η ώρα να κλείσουμε αυτή τη συνέντευξη με την ελπίδα ότι θα τα ξαναπούμε σύντομα. Σε ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου για το χρόνο σου κι εύχομαι να είσαι πάντα τόσο δημιουργικός. Θα ήθελες να στείλεις ένα μήνυμα σε όσους μας διαβάζουν;
–Σε ευχαριστώ κι εγώ για την πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα μας. Πέρασα πολύ όμορφα. Όσον αφορά αυτούς που μας άντεξαν και έφτασαν μέχρι το τέλος, το πρώτο που πρέπει να τους πω είναι συγχαρητήρια! Ας το γράψουν και στα σχόλια ότι έφτασαν μέχρι εδώ για να τους πειράξουμε κι εκεί λίγο! Από εκεί και ύστερα, θα τους πω να βρίσκουν τρόπους να απολαμβάνουν τη ζωή κάθε μέρα, μέσα από τα μικρά πράγματα, γιατί αυτά είναι που έχουν τελικά την περισσότερη ομορφιά!
Comments