Οι πιο μισητοί χαρακτήρες στην κλασική και σύγχρονη λογοτεχνία.

Η λογοτεχνία και τα βιβλία που αγαπάμε είναι γεμάτα από ήρωες και ηρωίδες που μας εμπνέουν. Όμως,  αν το σκεφτούμε καλά,  εκείνοι που προκαλούν ακόμα μεγαλύτερα συναισθήματα είναι οι λεγόμενοι  «κακοί» των βιβλίων.  Χαρακτήρες με ατέλειες, μυαλά που δεν μπορείς να κατανοήσεις πολλές φορές και πράξεις που σε προβληματίζουν, οι κακοί των βιβλίων μόνο αδιάφορους δε μας αφήνουν.

Παρακάτω παρουσιάζονται μερικοί από τους πιο μισητούς χαρακτήρες της κλασικής και σύγχρονης λογοτεχνίας, πρόσωπα που λατρεύουμε να μισούμε. Εσάς ποιος είναι ο αγαπημένος σας κακός;

1.        Ντόλορες Άμπριτζ – Χάρι Πότερ: το ταγμα του Φοίνικα  .K. Rowling)

Αν υπάρχει ένας χαρακτήρας που ξεπερνά σε αντιπάθεια ακόμη και τον Λόρδο Βόλντεμορτ, αυτή είναι η Ντόλορες Άμπριτζ. Με το ψεύτικο χαμόγελο, τους ροζ φιόγκους και την  αυταρχικότητα με σκοπό να ελέγχει τους πάντες, η Άμπριτζ προσωποποιεί τη μικροπρέπεια που ντύνεται με ηθικό μανδύα.

2.      Ίαγος - Οθέλλος (Ουίλλιαμ Σαίξπηρ)

Ο Ίαγος είναι η επιτομή της  ίντριγκας με σκοπό να πληγώσει. Κυριαρχείται  από φθόνο και μίσος, και καταστρέφει καταστρέφει μεθοδικά,  χωρίς κανένα ουσιαστικό λόγο πέρα από τη διαστροφή της ψυχής του. Ο Σαίξπηρ δημιουργεί έναν χαρακτήρα που μας κάνει να αναρωτηθούμε αν το απόλυτο κακό μπορεί να υπάρξει χωρίς λογική αιτία.

3.       Έιμι Νταν – Gone Girl (Gillian Flynn)

Η Έιμι είναι ένας από τους πιο ανατρεπτικούς χαρακτήρες της σύγχρονης λογοτεχνίας. Παίζει με την έννοια της θυματοποίησης και της ψευδαίσθησης, χειραγωγώντας τους πάντες γύρω της…ακόμη και τον αναγνώστη. Τη μισείς για τις πράξεις της αλλά δεν μπορείς να μη θαυμάσεις την ευφυΐα της!

4.      Τομ Μπιουκάναν – Ο Μεγάλος Γκάτσμπυ (F. Scott Fitzgerald)

Ο Τομ αντιπροσωπεύει την αλαζονεία της τάξης εκείνων που έχουν μάθει να ζουν με προνόμια. Ρατσιστής, υποκριτής και άπιστος, χειρίζεται τους ανθρώπους γύρω του σαν αντικείμενα. Το μίσος που προκαλεί δεν είναι μόνο προσωπικό, αλλά κοινωνικό αφού συμβολίζει την επιφανειακή πλευρά του κόσμου.

5.       Έμπενεζερ Σκρουτζ- A Christmas Carol (Charles Dickens)

Αν και τελικά αλλάζει αφού παίρνει ένα μεγάλο μάθημα,  ο αρχικός Σκρουτζ είναι η προσωποποίηση της απανθρωπιάς και της απληστίας. Η σκληρότητά του απέναντι στους φτωχούς και η ψυχρή του αδιαφορία για κάθε ανθρώπινο συναίσθημα τον καθιστούν έναν από τους πιο μισητούς (και συνάμα αξέχαστους) χαρακτήρες της βικτωριανής λογοτεχνίας.

6.       Κάθριν Έρνσοου - Ανεμοδαρμένα Ύψη (Emily Brontë)

Η Κάθριν είναι ένας από τους πιο περίπλοκους χαρακτήρες του 19ου αιώνα. Είναι παθιασμένη, εγωκεντρική και καταστροφική. Η αδυναμία της να επιλέξει ανάμεσα στην αγάπη και την κοινωνική της φιλοδοξία οδηγεί σε μια αλυσίδα τραγωδιών. Οι αναγνώστες αμφιταλαντεύονται  ανάμεσα στη στο μίσος και τη συμπόνια.

7.       Ρασκόλνικοφ- Έγκλημα και Τιμωρία (Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι)

Παρότι είναι ο πρωταγωνιστής, ο Ρασκόλνικοφ προκαλεί έντονη απέχθεια με την αλαζονεία και την υπεροψία του. Πιστεύει ότι μπορεί να υπερβεί τον ηθικό νόμο και να δολοφονήσει «για ένα ανώτερο καλό». Η διαδρομή του από το μίσος που τρέφει για τον εαυτό του, ως τη μετάνοια, τον καθιστά έναν από τους πιο αντιφατικούς «μισητούς» ήρωες της λογοτεχνίας.

8.       Χάνα Σμιτς – Ο Αναγνώστης (Bernhard Schlink)

Η Χάνα είναι μια φαινομενικά απλή γυναίκα με σκοτεινό παρελθόν που όμως  ενσαρκώνει τη συλλογική ενοχή μιας ολόκληρης γενιάς. Η συμμετοχή της σε ναζιστικά εγκλήματα και η ψυχρή της στάση απέναντι σε αυτά καιντα θύματα της,  προκαλούν απέχθεια, αλλά και ένα βαθύ υπαρξιακό δίλημμα: μπορεί ο αναγνώστης να μισήσει κάποιον που δεν κατανοεί πλήρως τον ίδιο του τον εαυτό;

9.       Τζόφρι Μπαράθιον- A Song of Ice and Fire (George R.R. Martin)

Ένας από τους πιο καθολικά μισητούς χαρακτήρες της σύγχρονης λογοτεχνίας της  φαντασίας. Ο Τζόφρι συνδυάζει τη σκληρότητα ενός τύραννου με την ανωριμότητα ενός κακομαθημένου παιδιού. Κάθε του πράξη είναι μια επίδειξη σαδισμού. Ο θάνατός  του αποτέλεσε μια από τις πιο ανακουφιστικές στιγμές για τους αναγνώστες της σειράς του Μάρτιν(και φυσικά στην τηλεοπτική σειρά!)

10.    Λαίδη Μάκβεθ- Μάκβεθ (William Shakespeare)

Η Λαίδη Μάκβεθ είναι σύμβολο της αχόρταγης φιλοδοξίας και της ηθικής διαφθοράς. Παροτρύνει τον άντρα της στο έγκλημα, την οδηγεί η  απληστία και η ματαιοδοξία, και τελικά συντρίβεται από τις τύψεις θυμίζοντας σε όλους πως οι φιλοδοξίες κρύβουν και μια σκοτεινή πλευρά που μπορεί να σε καταπιεί.

11.     Άντον Τσιγκούρ- No Country for Old Men (Cormac McCarthy)

Ο Τσιγκούρ είναι μια ψυχρή,  απάνθρωπη μορφή βίας και αναρχίας. Δε σκοτώνει για ευχαρίστηση, αλλά από μια διαστρεβλωμένη αίσθηση πως είναι καθοδηγούμενος από τη μοίρα. Είναι ο τρόμος χωρίς κίνητρο, το απόλυτο κακό  στα μάτια του αναγνώστη.

12.   Ο Λούσιους  Μαλφόι- Harry Potter series (J.K. Rowling)

Ο πατέρας του Ντράκο, εκπροσωπεί την υπεροψία, την ταξική έπαρση και τη δουλοπρέπεια απέναντι στην εξουσία. Ενώ δεν είναι ο πιο σατανικός χαρακτήρας, η υποκρισία του τον κάνουν έναν από τους πιο αντιπαθητικούς της σειράς, ειδικά όταν στο τέλος αποδεικνύει το πόσο δειλός είναι.

13.    Ο Χόλντεν Κόλφιλντ - The Catcher in the Rye (J.D. Salinger)

Αν και πολλοί τον θεωρούν εμβληματικό, άλλοι τον βρίσκουν αφόρητα εγωκεντρικό, υποκριτικό και γκρινιάρη. Ο Χόλντεν είναι ίσως η πιο χαρακτηριστική περίπτωση «αντιήρωα» που διχάζει, τον αγαπάς ή τον μισείς, ποτέ τίποτα ενδιάμεσο.

14. Βριώνη Τάλλις- Εξιλέωση (Ίαν ΜακΓιούαν)

    

Η ανεξέλεγκτη φαντασία της μικρής Βριώνης καταστρέφει τις ζωές της Σεσίλια και του Ρόμπι, ενός νεαρού ζευγαριού που δεν προλαβαίνει να ζήσει τον έρωτα του εξαιτίας της. Η Βριώνη είναι πολυδιάστατη και παρότι ειναι ένα κορίτσι, δεν μπορείς να την συγχωρέσεις λόγω ηλικίας. Είναι ένας χαρακτήρας που ως το τέλος του βιβλίου δύσκολα τη συγχωρείς.

Γράψε μας στα σχολια κι αλλους κακούς που αγαπάς!