Με την Εύη Φρυγανά μας δένουν πολλά και κυρίως η ίδια απογοήτευση για το ξεκίνημα της πορείας μας στο χώρο των εκδόσεων. Εννέα χρόνια μετά, η Εύη έχει κερδίσει τις καρδιές των αναγνωστών με την αιχμηρή της πένα και το "σατανικό" - ας μου επιτραπεί η έκφραση-μυαλό της, κι αποτελεί ένα σημαντικό μέλος της ελληνικής, αστυνομικής λογοτεχνίας και της λογοτεχνίας μυστηρίου.
Είμαι πολύ χαρούμενη που τη φιλοξενώ σήμερα στα Λογοτεχνικά Ταξίδια. Πάμε να τη γνωρίσουμε!
Την Εύη μπορείτε να τη βρείτε εδώ:
Εύη, καλώς ήρθες στα Λογοτεχνικά ταξίδια και σε ευχαριστώ πολύ για τη συνέντευξη. Συστήσου στους αναγνώστες σου. Ποια είναι η Εύη Φρυγανά;
Είναι δίκοπο μαχαίρι αυτό που θα πω, γιατί δεν πρόκειται να σχηματίσετε καλή εικόνα έτσι, αλλά νομίζω ότι ο καλύτερος τρόπος για να γνωρίσεις έναν συγγραφέα είναι μέσα από τα βιβλία του.
Μπήκες στο χώρο του βιβλίου το 2015, αν δεν κάνω λάθος, όταν και βγήκε το πρώτο σου έντυπο βιβλίο. Πως πήρες την απόφαση να ασχοληθείς με τη συγγραφή και πως ήταν η πρώτη σου εκδοτική εμπειρία;
Η ενασχόληση με τη συγγραφή απλώς προέκυψε, γιατί έγραφα από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Όσον αφορά την πρώτη μου εκδοτική εμπειρία, εσύ, Νεκταρία, ξέρεις καλύτερα από τους περισσότερους πώς ήταν (για όσους δεν έχουν εντρυφήσει στην προϊστορική καριέρα και των δυο μας: ξεκινήσαμε από τον ίδιο εκδοτικό).
Εν ολίγης, η κατάσταση ήταν τραγική και έχω να ευχαριστώ μόνο το ότι είμαι ψωνάρα με σύνδρομο Κωνσταντίνου Κατακουζηνού Θέλω-Να-Εκδοθώ για το γεγονός ότι συνέχισα να ασχολούμαι, παρότι είχα χάσει κάθε χαρά για συγγραφή μετά απ’ ό,τι συνέβη.
Γενικά, πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να επιβιώσει ένας συγγραφέας στον χώρο των εκδόσεων, σήμερα;
Και αυτό το ξέρεις καλύτερα από τους περισσότερους. Αν μιλάμε κυριολεκτικά, δεν έχω ιδέα, δεν είμαι full time συγγραφέας, που λέμε και στο χωριό μου. Αν μιλάμε μεταφορικά, πιστεύω ότι, εφόσον εντοπίσεις τι είναι αυτό που χρειάζεσαι σε μία συνεργασία (και είσαι ρεαλιστής με το τι μπορείς να επιτύχεις και ελαστικός με τι σου προσφέρεται), κάτι μπορεί να γίνει.
Τα τελευταία χρόνια συνεργάζεσαι με τις εκδόσεις Χάρτινη Πόλη. Πως προέκυψε αυτή η συνεργασία;
Μετά την πρώτη απαράδεκτη εκδοτική απόπειρα (βλ. ερώτηση 2) μου πήρε πέντε χρόνια να προσπαθήσω ξανά και η προσέγγισή μου αυτή τη φορά χαρακτηρίστηκε ως «όποιος έχει καεί με τον χυλό, φυσάει και το γιαούρτι» (Αγγελίνα Παπαδημητρίου, συγγραφέας). Κάποια στιγμή το Θέλω-Να-Εκδοθώ υπερνίκησε το κάψιμο από τον χυλό. Όπως είπα και παραπάνω: πάλι καλά που είμαι ψωνάρα.
Έχεις κυκλοφορήσει ήδη τέσσερα βιβλία με τις συγκεκριμένες εκδόσεις. Ας μιλήσουμε πρώτα για την αστυνομική σειρά, με πρωταγωνίστρια την Αρχιφύλακα Λόρεν Γουότερστον. Πες μας μερικά πράγματα για τα βιβλία και την πρωταγωνίστριά σου.
Είναι μια κλασική αστυνομική σειρά. Κάθε βιβλίο και άλλη υπόθεση. Μόνο που δεν είναι τόσο κλασική, γιατί στον Κήπο με τους Υάκινθους η Λόρεν εμπλέκεται προσωπικά με τους υπόπτους και δεν της επιτρέπεται να πάρει μέρος στην έρευνα, και στον Τοίχο με τις Ανεμώνες βλέπουμε και τη δίκη του δολοφόνου από το πρώτο βιβλίο. Αλλά κατά τα άλλα κλασική αστυνομική σειρά.
Θα υπάρξει και τρίτο βιβλίο με τη συγκεκριμένη πρωταγωνίστρια;
Θα υπάρξουν πολλά βιβλία.
Ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία σου, είναι το «Δείπνο Δολοφόνων», που είναι πραγματικά από τα πιο ιδιαίτερα που έχω διαβάσει. Μίλησε μας γι’ αυτό και πες μας πως σου ήρθε η ιδέα για τη συγγραφή του;
Δεν θυμάμαι πια πώς προέκυψε η ιδέα, αλλά η αίσθηση που ήθελα να αφήνει το βιβλίο ήταν μία μείξη κλασικών whodunnit τύπου And Then There Were None και των παρωδιών τους, κάτι του τύπου Murder By Death ή Clue, οπότε περισσότερο από την ίδια την ιστορία είχα αυτό στο μυαλό μου όταν το έγραφα.
Πριν μερικούς μήνες κυκλοφόρησε η αναθεωρημένη έκδοση ενός βιβλίου, που προσωπικά, είχα λατρέψει και στην αρχική του μορφή, «Το Φιλί». Πόσο δύσκολο ήταν να το δουλέψεις, αφήνοντας πίσω την αρχική μορφή του, και παρατήρησες αν υπήρχε διαφορά στον τρόπο γραφής σου από τότε, ως τώρα;
Όλη η διαδικασία ήταν απαράδεκτη. Μου πήρε μήνες να βρω το κουράγιο να ανοίξω το αρχείο και, όταν τελικά το έκανα, έσβησα το μισό βιβλίο και ξαναέγραψα το άλλο μισό. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι διακρίνεται προφανής διαφορά στον τρόπο γραφής, απλώς ελπίζω ότι τα τωρινά δείγματα είναι της προκοπής.
Πες μας δύο λόγια για τους πρωταγωνιστές του βιβλίου αυτού. Ποια είναι η Οκτόμπερ, ποιος είναι ο Σάιμον και ο Έκτορ και τι είναι αυτό που τους καθοδηγεί σαν ανθρώπους.
Ο Σάιμον είναι η γονική φιγούρα του βιβλίο και οι άλλοι τα ενήλικα νήπια που αναγκάζεται να νταντεύει. Ουσιαστικά η Οκτόμπερ και ο Έκτορ είναι ο ίδιος άνθρωπος, εξίσου εγωκεντρικοί και πεισματάρηδες και οι δύο. Το γεγονός ότι γνωρίστηκαν και ερωτεύτηκαν ήταν αυτοκαταστροφικό όσο και αναπόφευκτο.
Όπως λέει και ο Σάιμον στο βιβλίο: «Περιμένω να συνειδητοποιήσεις πως ό,τι είχατε ήταν άρρωστο». Αυτό λέει αρκετά και για τον χαρακτήρα και για τα κίνητρα όλων τους.
Όπως αναγράφεται και πάνω στο βιβλίο, «Το Φιλί» είναι το πρώτο μέρος της σειράς «10ος μήνας». Πόσα μέρη να περιμένουμε ακόμα και θα κυκλοφορήσει σύντομα το δεύτερο μέρος; «Το φιλί» έχει σταματήσει σε κρίσιμο σημείο, οπότε βιάζομαι, όπως καταλαβαίνεις!
Τα βιβλία θα είναι αρκετά, αλλά δεν ξέρω ακόμα πόσα. Θα εξαρτηθεί από το πόσο μακριά θα πάει η βαλίτσα με τα δέκα χρόνια που μας μένει να δούμε ανάμεσα στο παρελθόν και στο παρόν της πρωταγωνίστριας και από το πόσο θα δυσκολευτώ να αποχωριστώ τους χαρακτήρες. Ούτε να το σκέφτομαι δεν θέλω!
Πόσο δύσκολο είναι να γράφεις αστυνομικό μυθιστόρημα και γενικά crime stories και τι πρέπει να προσέξει κάποιος που ασχολείται με το είδος;
Νομίζω ότι ειδικά το αστυνομικό χρειάζεται πολλή προετοιμασία και προγραμματισμό. Εγώ ανέκαθεν έγραφα ό,τι μου κατέβαινε, όπως μου κατέβαινε, οπότε το δυσκολότερο κομμάτι της συγγραφής σε αυτή την περίπτωση είναι οι διορθώσεις.
Τώρα για το τι πρέπει να προσέξει κανείς, θα διαλέξω κάτι που ισχύει για όλα τα είδη, αλλά για κάποιον λόγο μου χτυπάει πολύ έντονα στα αστυνομικά: Το ότι κάτι είναι ρεαλιστικό, δεν σημαίνει ότι διαβάζεται και ρεαλιστικά. Έχω μία εκτενή λίστα πραγματικών υποθέσεων, που αν τις έγραφα σαν μυθιστόρημα θα μου πετούσατε ντομάτες για το πόσο τραβηγμένη θα ήταν η πλοκή.
Έχει σκεφτεί να γράψεις κάτι διαφορετικό, να απομακρυνθείς δηλαδή από το μυστήριο και το έγκλημα;
Από ιδέες άλλο τίποτα, απλώς με κάποιον τρόπο πάντα καταλήγει να εμφανίζεται ένα πτώμα στα βιβλία μου. Δεν ξέρω τι λέει αυτό για την ψυχική μου υγεία.
Διαβάζεις; Βρίσκεις χρόνο να χάνεσαι στον κόσμο του βιβλίου και τι είδος σου αρέσει να διαβάζεις; Θεωρείς πως ένας συγγραφέας πρέπει να διαβάζει για να εξελιχθεί;
Το 2023 διάβασα εκατόν είκοσι βιβλία. Μέχρι στιγμής φέτος έχω διαβάσει τέσσερα, οπότε έχει και αυτό τις διακυμάνσεις του. Συνήθως -και είμαι σίγουρη ότι θα εκπλαγείτε- διαβάζω ψυχολογικά θρίλερ και true crime. Ίσως γι’ αυτό δεν γράφω κάτι άλλο. Πώς να εξελιχθείς σαν συγγραφέας μόνο με δολοφονίες;
Εύη, σε ευχαριστώ θερμά που απάντησες στις ερωτήσεις μου και σου εύχομαι ολόψυχα να μη στερέψεις ποτέ από ιδέες. Στείλε ένα μήνυμα στους αναγνώστες σου!
Περιμένω σχόλια! Σε Goodreads και προσωπικά μηνύματα. Ξέρω πού μένετε!
Οι φωτογραφίες είναι από το προσωπικό αρχείο της Εύης.
Comments