Έλενα, καλώς ήρθες στα Λογοτεχνικά Ταξίδια και ευχαριστώ από καρδιάς που δέχτηκες να απαντήσεις στις ερωτήσεις μου. Δεν θέλω να ανεβάσω ένα άψυχο βιογραφικό, γι’ αυτό, πες μας εσύ ποια είναι η Έλενα Αντωνίου.
Νεκταρία μου, εγώ ευχαριστώ πολύ για τη φιλοξενία. Εργάζομαι ως δημοσιογράφος. Είμαι συγγραφέας αισθηματικής λογοτεχνίας και τα βιβλία μου εκδίδονται από τη ΧΑΡΛΕΝΙΚ τα τελευταία έξι χρόνια. Επίσης, είμαι υπεύθυνη της ελληνικής σειράς Άρλεκιν, την EROS, που σταδιακά την ενδυναμώνουμε με όλο και περισσότερους Έλληνες συγγραφείς.
Από το 2015 που έκανες τα πρώτα σου βήματα στο χώρο της λογοτεχνίας, έχεις κάνει άπειρα συγγραφικά χιλιόμετρα. 12 βιβλία Silk και 9 βιβλία Άρλεκιν, είναι ένας τεράστιος αριθμός. Τι σε εμπνέει τόσο πολύ κι αν ένιωσες κάποια στιγμή να θες να κάνεις ένα διάλειμμα;
Με εμπνέουν τα πάντα και μου έρχονται διαρκώς νέες ιδέες που ανυπομονώ και αγωνιώ να αποτυπώσω στο χαρτί. Αν όλα πάνε όπως τα σκέφτομαι, ήδη έχω κλείσει εκδοτικό πρόγραμμα έως και το 2026, αν εξαιρέσω τις ξαφνικές εμπνεύσεις.
Ναι, ένιωσα την ανάγκη, όχι να κάνω διάλειμμα, αλλά να εξαφανιστώ από τον κόσμο και όχι λόγω έλλειψης έμπνευσης ή πίεσης να γράψω και να παραδώσω εγκαίρως ιστορίες μου. Πριν από δύο χρόνια απογοητεύτηκα τόσο από την υποκρισία, την αχαριστία, την κακία και τα ψέματα, που σκέφτηκα ότι ήρθε η ώρα να τα παρατήσω. Αλλά μετά θα εγκατέλειπα το όνειρό μου και εγώ έχω μάθει να μάχομαι στη ζωή μου. Απλώς τώρα τα ακούω, τα βλέπω και πλέον δεν με αγγίζουν. Προχωρώ ακάθεκτη με τις εμπνεύσεις μου και ας είναι ο καθένας υπεύθυνος για τις λέξεις και τις πράξεις του.
Μας έχεις ταξιδέψει σε πανέμορφους προορισμούς. Εσένα ποιος ήταν ο αγαπημένος σου και γιατί;
Πάντα η Ιταλία παραμένει αγαπημένος μου προορισμός. Νιώθω ότι ανήκω εκεί. Αλλά ο προορισμός, που είναι και ο έρωτάς μου από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου είναι η Αργεντινή και το Μπουένος Άιρες. Οπότε, το “Της Καρδιάς το Πεπρωμένο” που εκτυλίσσεται εκεί, αποτελεί και το λατρεμένο μου ταξίδι. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν λατρεύω και τη Μαρμπέγια ή το Μπορντό.
Υπάρχει κάποιο ζευγάρι από αυτά που έχεις δημιουργήσει, που έχει κερδίσει ένα μεγαλύτερο μέρος
στην καρδιά σου; Για ποιον λόγο, αν υπάρχει;
Κάθε ζευγάρι είναι ξεχωριστό για εμένα. Καθένα έχει τη δική του ιστορία, τα δικά του σημάδια, τη δική του μάχη και τα αγαπώ το καθένα διαφορετικά.
Πάντα ήθελες να συνεργαστείς με τις συγκεκριμένες εκδόσεις που φιλοξενούν τα βιβλία σου; Πώς έγινε πραγματικότητα το όνειρό σου και πώς νιώθεις που είδες μία από τις μεγαλύτερες φιλοδοξίες σου, να παίρνουν σάρκα κι οστά;
Μόλις είχα εκδώσει την αυτοέκδοση για τα Δάκρυα του Πάθους. Έτυχε να φθάσει στα χέρια ανθρώπου των εκδόσεων ΧΑΡΛΕΝΙΚ ακριβώς την εποχή που υπήρχε η σκέψη να εκδώσουν Έλληνες συγγραφείς. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Δεν ήταν φιλοδοξία, ήταν όνειρο, ήταν στόχος. Ήμουν 11 χρόνων όταν είχα πει ότι θέλω όταν μεγαλώσω να γράφω τις δικές μου ιστορίες αγάπης για τη Χαρλένικ. Και όταν είδα το πρώτο βιβλίο με το logo της εκδοτικής της καρδιάς μου πάνω του νομίζω ότι ένιωσα πως είμαι σε παράλληλο σύμπαν. Πλημμύρα συναισθημάτων. Νόμιζα θα βγει η καρδιά μου από το στήθος με τέτοιο χτυποκάρδι. Σίγουρα ξέρω τι γεύση έχει η εκπλήρωση ονείρων και εύχομαι όλοι να βιώσουν αυτήν την ευτυχία.
Είσαι μέλος της Αμερικανικής Ένωσης Συγγραφέων Αισθηματικού Μυθιστορήματος. Τι σημαίνει αυτό για μια Ελληνίδα συγγραφέα;
Βασικά είμαι η μόνη μη αγγλόφωνη συγγραφέας στη συγκεκριμένη ένωση και αυτό για εμένα το κάνει ακόμη πιο ξεχωριστό γιατί με αναγνωρίζουν για το σύνολο του έργου μου και την προσφορά μου στην αισθηματική λογοτεχνία στη χώρα μου.
Έχεις σκεφτεί ποτέ να μεταφράσεις κάποιο από τα βιβλία σου στα αγγλικά, κι αν γίνει αυτό κάποτε, με ποιο θα προτιμούσες να συστηθείς στο ξένο, αναγνωστικό κοινό;
Κάθε βήμα θέλει προσεκτικό χειρισμό. Δεν είναι απλή διαδικασία η μετάφραση και πόσω μάλλον η έκδοση στο εξωτερικό, όπου τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά και κάπως πολύπλοκα. Φυσικά δεν μιλάω για αυτοέκδοση στην Amazon. Ναι, το έχω σκεφτεί, αλλά αυτά θα τα δούμε εν ευθέτω χρόνω. Ακόμη δεν θέλω να μιλήσω για τα σχέδια που αφορούν στη διεθνή αγορά.
Πολλοί συγγραφείς γράφουν αισθηματική λογοτεχνία, αλλά λίγοι έχουν κάνει ουσιαστική επιτυχία. Τι πιστεύεις πως είναι αυτό που συντελεί σε αυτήν την επιτυχία, και τι θα πρέπει να έχει ένα αισθηματικό βιβλίο για να αγαπηθεί από το κοινό; Υπάρχει συνταγή ή είναι και θέμα τύχης εκτός από θέμα συγγραφικών ικανοτήτων;
Πολλοί γράφουν αισθηματική λογοτεχνία αλλά οι περισσότεροι φοβούνται την ταμπέλα. Όταν ακούω να λένε ότι γράφουν κοινωνικό-αισθηματικό, ειλικρινά ενοχλούμαι. Η αισθηματική λογοτεχνία είναι κατεξοχήν κοινωνικό μυθιστόρημα, εφόσον εκτυλίσσεται σε συγκεκριμένο κοινωνικό πλαίσιο, με ήρωες που δρουν επίσης σε ένα συγκεκριμένο κοινωνικό πλαίσιο. Μπορούμε μέσα από την ιστορία μας να θίξουμε κοινωνικά προβλήματα που επηρεάζουν τους ήρωές μας, να στείλουμε τα μηνύματά μας, να προβληματίσουμε, να ενημερώσουμε, να αγγίξουμε καρδιές και συνειδήσεις. Οπότε δεν αντιλαμβάνομαι τον διαχωρισμό. Δεν υπάρχει ειλικρίνεια στον τρόπο που παρουσιάζουν τον εαυτό τους και αυτό κάνει κακό συνολικά στο είδος της αισθηματικής λογοτεχνίας.
Τώρα, δεν ξέρω αν υπάρχει κάποιο μυστικό ή συνταγή για επιτυχία. Γράφω πάντα με την καρδιά μου, βάζω όλη μου την ψυχή και καταθέτω την αλήθεια μου. Με τεράστιο σεβασμό και πολλή αγάπη. Έχω έρωτα μ' αυτό που κάνω. Και αυτό το αναγνωρίζουν οι αναγνώστριες και αναγνώστες και μου το επιστρέφουν στο πολλαπλάσιο. Δεν υπάρχει πουθενά ο παράγοντας τύχη στο να σε αγαπήσουν οι αναγνώστες. Εκεί είναι μόνο η μαγεία των λέξεων, μόνο αυτή μπορεί να σε οδηγήσει και να σε βάλει στην καρδιά τους.
Ξεκίνησες να ανεβάζεις κείμενά σου στην εφαρμογή Wattpad. Πόσο σε βοήθησε η παρουσία σου εκεί; Πόσο σημαντική είναι, για σένα, η επαφή σου με το αναγνωστικό κοινό εντός κι εκτός της εφαρμογής;
Ανέβασα για πρώτη φορά ιστορία στο wattpad το 2012 και μετά ξανά το 2014. Ήταν πολύ διαφορετικά τα πράγματα τότε στην εφαρμογή. Ήρθα κοντά με πάρα πολλές φίλες που συνεχίζουν να με ακολουθούν μέχρι σήμερα, που έχω αποχωρήσει ουσιαστικά από την πλατφόρμα. Μου λείπει εκείνη η καθημερινή επαφή, τα σχόλια, το μοίρασμα. Από τότε μέχρι σήμερα για εμένα δεν έχει αλλάξει κάτι. Θυμάμαι όλες τις φίλες που βρέθηκαν κοντά μου στο συγγραφικό μου ταξίδι. Η στήριξή τους ήταν πολύτιμη και είμαι ευγνώμων που τις είχα κοντά μου από την αρχή. Ακόμη είμαι κοντά, όχι μόνο με τις αναγνώστριες του wattpad, αλλά με το σύνολο των αναγνωστών μου. Τα μηνύματα που λαμβάνω καθημερινά είναι αμέτρητα και είναι όλα τόσο συγκινητικά που δεν έχω λόγια να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου.
Το τελευταίο σου βιβλίο που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Bell, ονομάζεται «Στις νότες του έρωτα» και για σένα, έχει ιδιαίτερη συναισθηματική αξία. Μίλησέ μας λίγο γι’ αυτό το βιβλίο και τους δύο κύριους πρωταγωνιστές της ιστορίας. Τι τους ενώνει και τι τους χωρίζει;
Οι “νότες του έρωτα” είναι ένα ιδιαίτερο για εμένα βιβλίο γιατί βασίζεται σε προσωπικά μου βιώματα. Το εμπνεύστηκα την εποχή που ταξίδευα στις ΗΠΑ, τότε που ήμουν μέσα στον κόσμο της μουσικής, ανάμεσα σε καλλιτέχνες και καουμπόηδες. Η Έλενα και ο Τζορτζ δεν είναι τόσο διαφορετικοί. Είναι δύο άνθρωποι με πληγές, αλλά είναι δύο άνθρωποι μαχητές. Αυτό που τους ενώνει είναι η μουσική τους και ο τρόπος που ξέρουν να αγαπούν. Μάλλον ο Τζορτζ την αγαπά περισσότερο, γιατί έτσι είναι οι νότιοι άνδρες. Δίνονται ολόψυχα, είναι τζέντλεμαν, είναι άντρες γνήσιοι, ευγενείς, τρυφεροί, ευαίσθητοι, ίσως και συντηρητικοί, αλλά αγαπούν και όταν αγαπούν είναι για πάντα.
Υπάρχουν στοιχεία της προσωπικότητάς σου στους δύο αυτούς χαρακτήρες, αυτού του βιβλίου; Πόσα κοινά έχεις με την πρωταγωνίστριά σου;
Στον Τζορτζ όχι, δεν έδωσα κανένα στοιχείο της προσωπικότητάς μου. Είναι καθαρά βασισμένος στην προσωπικότητα ενός καουμπόη, ενός γνήσιου Αμερικανού του Τενεσί. Όσο για την Έλενα, δεν πίστευα ότι της έχω δώσει στοιχεία μου, πέρα από το όνομά μου. Ωστόσο, η καλύτερή μου φίλη, όταν το διάβασε, μου είπε ότι ήταν σαν να μ' έβλεπε. Ονειροπόλα και ευαίσθητη, αλλά ταυτόχρονα ρεαλίστρια και σκληρή. Παίρνει τις λάθος αποφάσεις, αλλά ξέρει να αγωνίζεται για να τα κάνει όλα σωστά. Οπότε μάλλον έχει δίκιο. Είναι καθαρά συμβολικά τα ονόματα των ηρώων μου και υπάρχει λόγος που τους ονόμασα έτσι.
Ανακοινώθηκε από τις εκδόσεις Bell πως στις 24 Μάη θα κυκλοφορήσει το επόμενο βιβλίο σου, λίγους μήνες μετά την κυκλοφορία του τελευταίου σου βιβλίου. Τι να περιμένουμε από το «Nitya-για πάντα»; Και, γενικά, τι άλλο να περιμένουμε από σένα;
Το “Nitya” ειναι μια επική ιστορία αγάπης, ένας παραμυθένιος έρωτας με φόντο τη μυστηριώδη και εξωτική Ινδία. Ένα σύγχρονο παραμύθι, με μαχαραγιάδες, παλάτια, πολιτικά παιχνίδια, διπλωματικές ίντριγκες και διεθνείς συνωμοσίες. Και πολύ πολύ έρωτα! Σ' αυτήν την ιστορία παίζω με την έννοια του αιώνιου, του “για πάντα”. Γενικώς, μας περιμένουν πολλές ιστορίες αγάπης σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου και του χρόνου.
Σου μένει χρόνος να διαβάσεις ή η συγγραφή σου «κλέβει» όλη την ενέργεια, και τι είδους βιβλία σου αρέσει να διαβάζεις;
Τελευταία διαβάζω βιβλία που μπορούν να μου δώσουν επιπλέον στοιχεία για τη σύνθεση του βιβλίου μου. Για παράδειγμα διάβασα το “Ένας επίτιμος πρόξενος” του Γκράχαμ Γκριν και το “Στην καρδιά των μουσώνων” της Julia Gregson. Γενικώς έχω άπειρα αδιάβαστα και μαζί πολλές ενοχές επειδή είμαι τόσο αμελής στην ανάγνωση. Διαβάζω όλα τα είδη λογοτεχνίας, αν και αποφεύγω τα θρίλερ. Το πρώτο που θα διαβάσω μόλις καταφέρω να βρω χρόνο είναι το “Οι περιπέτειες της Τσίνα Άιρον” της Gabriela Cabezón Cámara.
Τι χρώμα, τι γεύση και τι άρωμα έχει ο έρωτας για σένα;
Τι χρώμα; Μωβ θα έλεγα: λίγο μαύρο, λίγο κόκκινο, λίγο μπλε. Η γεύση είναι σίγουρα γλυκόπικρη και έχει το άρωμα της ύπαρξης “εκείνου”.
Έλενα, σε υπέρ ευχαριστώ που δέχτηκες να απαντήσεις στις ερωτήσεις μου. Εύχομαι ολόψυχα η πορεία σου να μην έχει ποτέ εμπόδια. Θες να στείλεις ένα μήνυμα στους αναγνώστες σου;
Εγώ ευχαριστώ. Εύχομαι καλοτάξιδα όλα τα βιβλία σου και καλή επιτυχία στο πρόσφατο “παιδί” σου και σε όλα τα σχέδιά σου.
Οι αναγνώστες μου είναι η δύναμή μου, η ανάσα μου, το κίνητρό μου. Η αγάπη τους γεμίζει την καρδιά μου. Επιθυμία μου είναι να τους προσφέρω μοναδικές ιστορίες που θα αγγίξουν την καρδιά τους και ελπίζω να μην τους απογοητεύσω.
Comments