Γράφει η Χριστίνα Λέλη
Συγγραφέας: angelalala88
Η Μέλπω είναι μια γυναίκα στα 50, που μόλις πριν λίγους μήνες μετακόμισε στον τρίτο όροφο μιας πολυκατοικίας. Είναι η πιο καινούργια ένοικος, καθώς όλοι σχεδόν οι υπόλοιποι κατοικούν εκεί από την ανέγερση της πολυκατοικίας, δέκα χρόνια πριν. Όλοι εκτός από την Ουκρανή Ρουσλάνα και τον ηλικιωμένο κο Στάθη που έχουν έρθει μόλις ενάμιση χρόνο στο κτίριο. Οι σχέσεις της με τους υπόλοιπους ενοίκους είναι μάλλον τυπικές, πλην της οικογένειας Οικονομάκη, των οποίων προσέχει τα παιδιά και της γηραιάς κυρίας Δέσποινας, στην οποία διαβάζει μυθιστορήματα κάθε απόγευμα. Όλα κυλούν ήσυχα, ώσπου ένα βράδυ η Μέλπω ανακαλύπτει αποκεφαλισμένο και σκληρά κακοποιημένο το πτώμα ενός από τους ενοίκους. Στην πολυκατοικία μένει και ο συνταξιούχος ντετέκτιβ, Νίκος Παυλόπουλος και μαζί αναλαμβάνουν να εξιχνιάσουν το έγκλημα και να πιάσουν το δολοφόνο, κάτι που αποδεικνύεται δύσκολο και εξαιρετικά επικίνδυνο. Καθώς τα θύματα πληθαίνουν, η Μέλπω και ο Νίκος έρχονται αντιμέτωποι με σκοτεινά μυστικά, που καθιστούν όλο και πιο ιδιάζουσα αυτή την υπόθεση.
Το βιβλίο ξεκινάει αρκετά ανάλαφρα και χιουμοριστικά, προϊδεάζοντας τον αναγνώστη για κάποιο είδος πρόζας και όχι για μια ιστορία μυστηρίου, με καλοδουλεμένη πλοκή. Ωστόσο, γρήγορα αποκαλύπτεται ότι πρόκειται για αστυνομικό μυθιστόρημα, στο οποίο μάλιστα τα δεδομένα ανατρέπονται διαρκώς. Ο αναγνώστης καταλήγει σε κάποιο συμπέρασμα ή κάποιον ύποπτο, μόνο για να αναθεωρήσει στο επόμενο κεφάλαιο, θεωρώντας ύποπτο κάποιον άλλο. Όλοι οι, φαινομενικά φιλήσυχοι ένοικοι, έχουν κάτι να κρύψουν και η λύση του μυστηρίου δεν είναι απλή ούτε καν για την αστυνομία.
Η συγγραφέας χρησιμοποιεί την τεχνική του Ηρακλή Πουαρώ για τη διαλεύκανση του εγκλήματος, καθώς και ένα ιδιότυπο χιούμορ που διατηρείται σε όλη την ιστορία. Η απλοϊκή, μα εύστροφη Μέλπω, πλαισιώνεται από τον καλό της φίλο και γνωστό απατεώνα, Νάσο και περνάει το χρόνο της, πέρα από το να λύνει μυστήρια, αναζητώντας τον έρωτα.
Πρόκειται για ένα βιβλίο που κρατάει πολύ καλή συντροφιά στον αναγνώστη, ανάλαφρο, αλλά και με ένταση εκεί που χρειάζεται. Θέματα όπως η απονομή δικαιοσύνης, η φιλία, αλλά και η απώλεια θίγονται με τρόπο ήπιο, που προκαλεί σκέψη, αλλά όχι προβληματισμό.
Βαθμολογία: 7,5/10
Comments