Ιστάρ καλωσόρισες στα λογοτεχνικά ταξίδια. Συνήθως ζητάω από τους συνεντευξιαζόμενους να συστηθούν. Τι θα μπορούσες να μας πεις για σένα, χωρίς να αποκαλύψεις ποιος ή ποια είναι ο/η Ιστάρ;
Καλώς σας βρήκα και ευχαριστώ θερμά για τη φιλοξενία.
Καταρχάς, είμαι η Ιστάρ. Γεννήθηκα το 1983, έχω σπουδάσει ψυχολογία και ζω τον περισσότερο καιρό στην Αγγλία. Αγαπώ τα βιβλία, όχι μόνο την ερωτική λογοτεχνία, απλά σε αυτήν έχω μια ιδιαίτερη αδυναμία.
Πόσο δύσκολο είναι να κρατάς κρυφή την ταυτότητά σου και θεωρείς πως σε απελευθερώνει συγγραφικά αυτό το alter ego;
Δεν είναι πολύ εύκολο, με τη έννοια ότι ο κόσμος θέλει να ξέρει το πρόσωπο που κρύβεται πίσω από ένα βιβλίο και η επιλογή μου να χρησιμοποιήσω ψευδώνυμο κάνει αυτή την επαφή λίγο πιο δύσκολη. Από την άλλη, η χρήση ψευδώνυμου είναι όντως απελευθερωτική. Όσο περίπλοκο κι αν είναι να χειρίζεσαι ένα alter ego, όπως είπατε, στα social media, το να γράφεις πίσω από αυτό, σου προσφέρει την άνεση να βγάλεις στο κείμενό σου στοιχεία που, αν είσαι ιδιαίτερα κλειστός άνθρωπος, όπως εγώ, ή ανασφαλής, δε θα έβγαζες ποτέ. Ειδικά στην ερωτική λογοτεχνία που, ας μη γελιόμαστε, στην Ελλάδα αποτελεί ακόμα ταμπού. Πολλοί διαβάζουν, λίγοι το παραδέχονται ανοιχτά. Και τέλος, ήταν ένα πείραμα που μου απέδειξε ότι ένα πραγματικά καλό βιβλίο, μπορεί να σταθεί μόνο του και να πάει καλά, χωρίς απαραίτητα ο αναγνώστης να γνωρίζει το πρόσωπο του συγγραφέα ή πράγματα γι’ αυτόν.
Γιατί Ιστάρ κι όχι κάποιο άλλο ψευδώνυμο;
Είχα αποφασίσει ότι το πρώτο μου βιβλίο θα είχε ως πρωταγωνίστρια Ινδή και πως η Ινδία θα ήταν σημείο αναφοράς στην πλοκή του έργου. Όταν αναζητούσα, λοιπόν, ψευδώνυμο, θυμήθηκα αυτή τη θεότητα της Ινδικής μυθολογίας και βρήκα το όνομα ταιριαστό και όμορφο.
Πως προέκυψε η συνεργασία σου με το Carmela’s Books;
Με την Καρμέλα Κατσαμένη γνωριζόμασταν ήδη, όταν είδα λοιπόν ότι άνοιξε τον ηλεκτρονικό εκδοτικό και συζητούσαμε για τα βιβλία που θα έβαζε μέσα, αποφάσισα να της δώσω το «Τρίγωνο του Άδη», περισσότερο ως δοκιμή, για να δούμε πώς θα πάει. Δεν περίμενα τόση ανταπόκριση, κυρίως επειδή το ηλεκτρονικό βιβλίο δεν είναι ακόμα ιδιαίτερα διαδεδομένο στην Ελλάδα.
Το πρώτο σου συγγραφικό έργο είναι μια ερωτική τριλογία που όμοιά της, στην Ελλάδα τουλάχιστον, δεν έχω δει. Γιατί δεν κυνήγησες την έκδοσή της;
Σίγουρα δεν υπάρχει στα ελληνικά εκδοτικά πράγματα βιβλίο σαν την τριλογία του Άδη. Ας ξεκινήσουμε από το ότι δεν υπάρχει καν ερωτική τριλογία και σίγουρα όχι με το συγκεκριμένο θέμα, ένα καθεαυτό ερωτικό τρίγωνο. Εμπιστεύτηκα το έργο αυτό στο Carmela’s books, για να στηρίξω την εκδοτική προσπάθεια της Καρμέλας Κατσαμένη και γιατί ένιωθα ασφάλεια ως προς την ταυτότητά μου ως Ιστάρ. Χαίρομαι που τα βιβλία μου αυτά βρήκαν ανταπόκριση και που έγιναν ένα από τα αρχικά λιθαράκια στο χτίσιμο αυτού του εκδοτικού.
Θεωρείς πως η ερωτική λογοτεχνία αποτελεί θέμα ταμπού στην Ελλάδα;
Ακόμα, ναι. Αν δείτε τι συμβαίνει στο εξωτερικό, όπου το ερωτικό βιβλίο διακινείται και διαβάζεται χωρίς ενοχές, θα καταλάβετε. Θα μπορούσα να ξεκινήσω από εκεί, στα αγγλικά, όμως χρειάζεται πολύς χρόνος για να καταφέρεις να ξεχωρίσεις -αν τα καταφέρεις- και στη συγκεκριμένη χρονική περίοδο που τελείωνα τον Άδη, δεν είχα ούτε τον χρόνο ούτε την ψυχική διάθεση να μπω σε αυτή τη διαδικασία. Συνέπεσε και η κουβέντα μου με την Καρμέλα και αποφάσισα να ξεκινήσω στα ελληνικά, αφού σ’ αυτή τη γλώσσα γράφτηκε εξαρχής η τριλογία. Παρόλα αυτά, ο Άδης θα βγει και στο εξωτερικό, για όλα έρχεται ο κατάλληλος χρόνος.
Ας μιλήσουμε για το έργο σου, Το τρίγωνο του Άδη. Προσωπικά μιλώντας- που δεν έχω καμία σχέση με την ερωτική λογοτεχνία- όταν ξεκίνησα να το διαβάζω ήρθα αντιμέτωπη με κάτι παραπάνω από ένα απλό ερωτικό βιβλίο. Ας ξεκινήσουμε το πως γεννήθηκε η ιδέα του τριγώνου.
Το ερωτικό τρίγωνο δεν είναι κάτι μη συνηθισμένο στην ξένη ερωτική λογοτεχνία και θεωρώ ότι αποτελεί μία φαντασίωση για πολλούς ανθρώπους, είτε το ομολογούν, είτε όχι. Η έμπνευση ήρθε από τον μύθο της αρπαγής της Περσεφόνης από τον Άδη. Αν διαβάσετε ολόκληρο τον μύθο, κάπου υπάρχει και ο Πειρίθους, βασιλιάς των Λαπιθών, ο οποίος κατέβηκε στον Κάτω Κόσμο για να απαγάγει την Περσεφόνη, αλλά έμεινε δέσμιος εκεί για πάντα. Δύο άντρες που διεκδικούν μία γυναίκα, νομίζω ότι είναι ένα θέμα που πάντα αρέσει και ιντριγκάρει στα βιβλία και ήξερα ότι το «Τρίγωνο του Άδη» θα έβγαινε ιδιαίτερα τολμηρό, όμως απόλαυσα το γράψιμό του, όχι για τις ερωτικές σκηνές απαραίτητα, αλλά γιατί αγάπησα πολύ αυτούς τους τρεις ήρωες.
Τα βιβλία σου έχουν μια σκοτεινιά που όμως βγαίνει από την ψυχή των πρωταγωνιστών, κι όχι από το σκηνικό. Πόσο δύσκολο ήταν να γράψεις ένα βιβλίο με τόσο έντονο ερωτικό περιεχόμενο που όμως καταφέρνει να ψυχολογήσει τόσο πολύ τους πρωταγωνιστές του;
Ειδικά ο Άδης είναι πολύ σκοτεινή ιστορία. Δε μου αρκούσε να εστιάσω στις ερωτικές σκηνές, ήθελα μέσα από αυτές να βγει η ψυχοσύνθεση και των τριών ηρώων, να φανεί το γιατί έκαναν τη συγκεκριμένη επιλογή στην ερωτική τους ζωή, τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Τι έλειπε από τον καθένα τους ξεχωριστά που δεν μπορούσαν να το βρουν σε έναν άνθρωπο μόνο και γιατί οι τρεις τους έπρεπε να δέσουν μεταξύ τους για να λυτρωθεί ο καθένας τους ξεχωριστά στο τέλος; Γι’ αυτόν τον λόγο έδωσα χώρο και στις ανά δύο σχέσεις, εστίασα, δηλαδή, και στο τι σήμαινε ο ένας για τον άλλον ανά δύο. Βλέπουμε, π.χ. ότι η πρωταγωνίστρια, η Σαχάρα, λειτουργεί διαφορετικά με τον Ανατόλ και διαφορετικά με τον Κριστόφ, όχι μόνο στο κρεβάτι αλλά και έξω από αυτό. Ήταν μεγάλη πρόκληση αυτή η ιστορία για μένα, το αποτέλεσμα όμως με δικαίωσε. Θεωρώ ότι και οι τρεις χαρακτήρες είναι δοσμένοι πολύ αναλυτικά.
Ας μιλήσουμε για εκείνους που αποτελούν το Τρίγωνο του Άδη. Σύστησέ μας τους πρωταγωνιστές σου.
Ο Ανατόλ Αρσενό είναι ένας άντρας με δύσκολο παρελθόν. Μέχρι τα δέκα του χρόνια, μεγάλωσε σε ορφανοτροφείο στην Ινδία -στην πορεία, βέβαια, μαθαίνουμε πώς και από ποιους κατέληξε εκεί. Στα δέκα του υιοθετήθηκε από την οικογένεια Αρσενό, η οποία είχε ήδη έναν γιο, τον Κριστόφ και έζησε μαζί τους στη Ν. Υόρκη. Η Σαχάρα Σάρμα είναι Ινδή, γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ινδία, μέχρι τα δεκαοχτώ της που το έσκασε από το σπίτι της, αφενός για να γλιτώσει από έναν κακοποιητικό πατριό, αφετέρου για να σπουδάσει. Έτσι, κατέληξε στη Ν. Υόρκη, όπου την περίμενε ένας θείος της, ο Καμπίρ, ο οποίος ήδη εργαζόταν για τους Αρσενό και έτσι έφτασε κάποια στιγμή η Σαχάρα να γίνει η δικηγόρος τους, στο ιδιαίτερο κλαμπ Άδης που τα δυο θετά αδέλφια διατηρούσαν. Μόνο που εκεί… την περίμενε η μεγαλύτερη έκπληξη της ζωής της, εκεί συνάντησε το κάρμα της. Δε θα πω περισσότερα εδώ, γιατί στο βιβλίο συμβαίνουν πολλές ανατροπές και δε θα ήθελα να τις προδώσω.
Θέλω να σταθούμε λίγο παραπάνω στη σχέση μεταξύ του Ανατόλ και του Κριστόφ, που προσωπικά είναι κι αυτή που μου κέντρισε περισσότερο το ενδιαφέρον. Μίλησέ μας λιγάκι γι’ αυτή.
Όταν οι Αρσενό υιοθέτησαν τον Ανατόλ (μια συγκυρία η οποία δεν ήταν και τόσο τυχαία), ο Κριστόφ έγινε ο μικρότερος θετός αδελφός που ο Ανατόλ αγάπησε με πάθος από την πρώτη στιγμή. Έχοντας πολύ σκοτάδι μέσα του, ο Ανατόλ στον Κριστόφ είδε το φως. Αυτός, πάλι, με δύο γονείς που τον άφηναν συχνά μόνο, στα χέρια νταντάδων, αφού ταξίδευαν πολύ, βρήκε στον Ανατόλ τον μεγάλο αδελφό που του έλειπε. Η σχέση τους είναι πολύ ιδιαίτερη. Είναι σαν το γιν και το γιαν, άσπρο και μαύρο, Κάτω Κόσμος και Πάνω Κόσμος, φεγγάρι και ήλιος. Για να κατανοήσει κάποιος αυτή τη σχέση, πρέπει να κατανοήσει πρώτα τον Ανατόλ. Μεγάλωσε μόνος -μέχρι τα δέκα του- σε ένα ορφανοτροφείο στην Ινδία, όπου υπέστη επίσης κακοποιητικές συμπεριφορές. Αγωνίστηκε για να φανεί αντάξιος της οικογένειας που τον πήρε από κει, αλλά όλο αυτό το σκοτάδι που κουβαλούσε, θα έβρισκε διέξοδο τελικά μόνο με έναν τρόπο. Αυτός ο ήρωας έχει την ανάγκη να ορίζει τον εαυτό του, τα πράγματα γύρω του και όσους τον περιβάλλουν, ανάμεσα σε αυτούς και τον Κριστόφ, μα για διαφορετικούς λόγους. Ο Ανατόλ μπορεί να είναι συνειδητά παραδομένος στο σκοτάδι του, έχει όμως ανάγκη το φως που του χαρίζει ο ξέγνοιαστος, τρυφερός, γλυκός Κριστόφ και γι’ αυτό τον θέλει μαζί του σ’ αυτό το σκοτάδι. Αν διαβάσετε, θα καταλάβετε ακριβώς τι εννοώ. Πάνω απ’ όλα όμως, επειδή τον αγαπά υπερβολικά, θέλει αυτός να βρει την ευτυχία. Κι αυτό θα το αποδείξει πολλές φορές στην πορεία, θα φτάσει στα άκρα, όχι μόνο για τον Κριστόφ αλλά και για τη Σαχάρα, θα κάνει ό,τι πιο ακραίο μπορεί να κάνει κάποιος γι’ αυτούς που αγαπά. Δηλαδή, θυσία. Δεν ξέρω αν φαίνεται απ’ όσα σας είπα, αλλά αγαπώ πολύ τον Ανατόλ και νομίζω ότι κατάφερα να τον βγάλω τόσο σκοτεινό, τόσο ξεχωριστό, όσο τον είχα στο μυαλό μου.
Πως ένιωσες για την τόση αποδοχή που είχε η τριλογία αυτή και σε γέμισε με άγχος για το τι μπορούσε να επακολουθήσει μετά τον Άδη;
Η αποδοχή ήταν κάτι παραπάνω από θερμή, ενθουσιώδης θα έλεγα, κυρίως νομίζω για έναν λόγο. Δεν ξέρω πώς αποδίδονται τα ερωτικά βιβλία στις ελληνικές μεταφράσεις τους, αλλά όλες οι αναγνώστριες του Άδη εστίασαν στο ότι, όσο έντονες και αν είναι οι ερωτικές σκηνές -ακραίες ίσως για κάποιους, αφού μιλάμε για τρίγωνο- δεν είναι σε κανένα σημείο χυδαίες. Φρόντισα να μη χρησιμοποιήσω λέξεις και εκφράσεις που να κάνουν τον/την αναγνώστη/στρια να νιώσει άβολα. Οι χυδαίες λέξεις και εκφράσεις, μπορεί στην κρεβατοκάμαρα του καθενός να αποτελούν επιλογή, αλλά σε ένα βιβλίο περιττεύουν, κι ας είναι ερωτικό. Αν είσαι καλός συγγραφέας, μπορείς να αποδώσεις τα πάντα, ακόμα και τα πιο ακραία, με τρόπο που ο αναγνώστης να τα ζει αλλά να μη νιώθει αμήχανα διαβάζοντας. Μπορεί να ακούγεται σαν να περιαυτολογώ, αλλά στα βιβλία μου το έχω πετύχει αυτό, έχω δουλέψει πολύ αυτό το κομμάτι. Ένα βιβλίο δεν είναι ταινία, εκεί την έχεις έτοιμη την εικόνα. Σ’ ένα βιβλίο, το δύσκολο είναι να γεννήσει ο συγγραφέας την εικόνα και να κερδίσει ακόμα και τον αναγνώστη που δε θα πίστευε ποτέ ότι θα διάβαζε ένα τέτοιο είδος. Ξέρω ότι αυτό το στοίχημα το κέρδισα. Οι ερωτικές σκηνές στα βιβλία μου δεν είναι αυτοσκοπός, αλλά εργαλείο, μέσον για να ειπωθούν τα υπόλοιπα.
Το νέο σου βιβλίο με τίτλο “Χρυσός καμβάς” ανέβηκε πρόσφατα στο Carmela’s books. Πες μας δύο λόγια γι’ αυτό.
Μετά τον Άδη αναρωτιόμουν: «Και τώρα τι;» Όταν με το πρώτο σου βιβλίο, όλοι σου λένε ότι έχεις βάλει τον πήχη πολύ ψηλά, ξέρεις ότι το επόμενο πρέπει να είναι, αν όχι καλύτερο, τουλάχιστον εξίσου καλό. Ο «Χρυσός Καμβάς» είναι επίσης μία δυνατή ερωτική ιστορία, ίσως όχι τόσο σκοτεινή όσο ο Άδης, αλλά με χαρακτήρες που έχουν να πουν πράγματα. Διαδραματίζεται στην Αβάνα, ένα μέρος που από μόνο του παραπέμπει σε φως, ζεστασιά και μουσική. Οι ήρωες, ο Σαλβαδόρ Αρμάς και η Άντισον Γκρέις Λοβάτο, είναι δύο άνθρωποι εντελώς διαφορετικοί μεταξύ τους. Εκείνος έχει μια κρυφή εμμονή μαζί της και σκοπεύει να τη χρησιμοποιήσει για να πάρει πίσω κάτι που θεωρεί ότι ανήκει στην οικογένειά του, έναν πίνακα που στο παρελθόν συνέδεε με περίεργο τρόπο τους γονείς τους. Εκείνη, κλεισμένη στον χρυσό της πύργο, δεν έχει ιδέα τι συμβαίνει έξω από αυτόν, ούτε καν στη ζωή του ίδιου της του πατέρα. Τα σκοτεινά σχέδια του Σαλβαδόρ θα τη φέρουν αντιμέτωπη με την πραγματικότητα και δε θα μπορεί πλέον να κρύψει από αυτόν το τι στ’ αλήθεια υπάρχει μέσα στην ψυχή της. Έχετε δει πώς παίζει η γάτα με το τρομαγμένο ποντίκι; Αυτό θέλει να κάνει κι ο Σαλβαδόρ με την Άντισον, πιστεύοντας ότι θα παίξει για λίγο με το συγκεκριμένο ποντίκι, θα φτάσει στον στόχο του και μετά θα πάει παρακάτω. Ο έρωτας, όμως, θα του χαλάσει τα σχέδια και η συνύπαρξή τους θα είναι μία τεράστια έκπληξη και για τους δυο, ένα σύντομο χρονικό διάστημα που θα τους αλλάξει ως ανθρώπους. Όσο σκοτάδι έχει το «Τρίγωνο του Άδη», τόσο φως βγάζει ο «Χρυσός Καμβάς», έστω κι αν οι δύο ήρωες θα περάσουν το δικό τους δράμα, αφού και εδώ υπάρχει ένας κακός που θα παίξει ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας.
Να περιμένουμε κάτι νέο από σένα σύντομα ή θες να ξεκουραστείς λιγάκι πρώτα; Πόσο κουραστικό είναι να γράφεις τόσο συχνά και τόσο έντονα;
Δεν μπορώ να πω με σιγουριά πότε θα υπάρξει επόμενο βιβλίο αφού, λόγω προσωπικών προβλημάτων, ο «Χρυσός Καμβάς» καθυστέρησε να φτάσει στα χέρια των αναγνωστριών, που τον περίμεναν με ανυπομονησία. Δε γράφω για να γράφω και σίγουρα χρειάζεται μια ανάπαυλα ώστε κάθε επόμενο βιβλίο να είναι τουλάχιστον εφάμιλλο του προηγούμενου. Η συγγραφή δεν είναι εμπόρευμα, αν δεν είναι καλή μια παρτίδα, την πετάμε. Σέβομαι τους αναγνώστες και, κυρίως, σέβομαι τον εαυτό μου. Όταν θα είμαι σίγουρη ότι έχω κάτι να πω, θα το μάθετε. Εξάλλου, τα υπάρχοντα βιβλία μου πρέπει να πάρουν τον χρόνο τους να αναπνεύσουν, να προωθηθούν σωστά και να φτάσουν εκεί που πρέπει μέσω του Carmela’s Books.
Τι χρειάζεται να προσέξει ένας συγγραφέας ερωτικής λογοτεχνίας, τελικά, ώστε να μην πέσει στην παγίδα να δημιουργήσει κάτι ανούσιο- κάτι που εσύ κατάφερες με μεγάλη επιτυχία.
Νομίζω, αυτό που είπα και παραπάνω, να μην κάνει τις ερωτικές σκηνές αυτοσκοπό. Οι αναγνώστες/στριες του είδους δε διαβάζουν απλά για να δουν τους ήρωες να περνούν καλά στο κρεβάτι και σίγουρα δεν είναι ανόητοι. Οι δυνατές ερωτικές σκηνές πρέπει, εκτός από σωστά δοσμένες και όχι με χυδαίο τρόπο, να είναι το μπόνους που θα πάρει ο αναγνώστης σε μια ιστορία με δομή και ουσία και όχι το αντίστροφο. Αν στο τέλος της ανάγνωσης, το μόνο που θα έχει μείνει στο μυαλό του θα είναι πώς έκαναν σεξ οι ήρωες και όχι η ίδια η ιστορία τους, τότε, για μένα, αυτό το βιβλίο είναι αποτυχία.
Ιστάρ, σε ευχαριστώ θερμά για το χρόνο σου. Θα ήθελες να στείλεις ένα μήνυμα στις αναγνώστριές σου;
Ευχαριστώ και πάλι για τη φιλοξενία στο υπέροχο μπλογκ σας, εύχομαι να συνεχίσετε την εξαιρετική δουλειά που κάνετε, με συγγραφείς και βιβλία, ανεξαρτήτως είδους. Και μιας και, όπως είπατε, το ερωτικό δεν είναι το είδος σας, να σας ευχαριστήσω διπλά που αφιερώσατε χρόνο στα βιβλία μου. Όσο για τις αγαπημένες μου αναγνώστριες, τι να πω; Με έχουν και πάλι συγκινήσει με τη ζεστή ανταπόκρισή τους στον «Χρυσό Καμβά» και τις κριτικές τους γι’ αυτόν. Πραγματικά, πήραν από πάνω μου όλο το άγχος που είχα για το κατά πόσο θα ήταν αντάξιος του Άδη. Και, φυσικά, τις ευχαριστώ και εγώ προσωπικά για τη στήριξή τους στον αγαπημένο εκδοτικό Carmela’s Books, που ετοιμάζει πολλά και ωραία πράγματα.
Οι φωτογραφίες είναι από τον προσωπικό λογαριασμό της Ιστάρ στο Instagram.
Comments