Ραφαηλία, καλώς ήρθες στα Λογοτεχνικά Ταξίδια, και σε ευχαριστώ από καρδιάς που δέχτηκες να απαντήσεις στις ερωτήσεις μου. Πες μας δύο λόγια για σένα, να σε γνωρίσουμε καλύτερα.
~> Καλησπέρα, Νεκταρία. Αρχικά, θα ήθελα να σ’ ευχαριστήσω για τη φιλοξενία σου στα “Λογότεχνικά Ταξίδια”. Είμαι η Ραφαηλία και είμαι 26 χρόνων. Ο κόσμος του βιβλίου και της συγγραφής είναι για εμένα ένας επίγειος παράδεισος. Λατρεύω τις γάτες, τον γαλλικό καφέ, την ελληνική μυθολογία, τον χαρακτήρα της Γκέιλ Γουέδερς από τις ταινίες scream και ο celebrity crush μου είναι ο Henry Cavil. Πάντα με γοήτευε ο κόσμος της τέχνης. Η μαμά μου με αποκαλεί «ανήσυχο πνεύμα», γιατί θέλω συνεχώς να δημιουργώ. Βέβαια, είμαι αρκετά αυστηρή με τον εαυτό μου και τελειομανής με αποτέλεσμα αυτό πολλές φορές με κρατάει πίσω…
Ας ξεκινήσουμε με το βιβλιοφιλικό προφίλ σου στο Instagram. Με τι σκοπό ξεκίνησες αυτό το προφίλ και τι περιμένεις να βγει από αυτό;
~>Λατρεύω τα βιβλία οπότε αυτός ήταν ο πρωταρχικός λόγος που δημιούργησα το προφίλ μου όσο κλισέ και αν ακούγεται. Σκοπός μου ήταν να μοιραστώ τη γνώμη μου για τα βιβλία που διαβάζω, να γνωρίσω νέους τίτλους, να εμπνεύσω τους αναγνώστες αλλά και όχι μόνο. Για εμένα θα ήταν πολύ σημαντικό να παρακινήσω ανθρώπους, που δεν έχουν καμία επαφή με το διάβασμα, να αγαπήσουν το βιβλίο.
Αυτό που δεν φαντάστηκα ήταν ότι θα γνωρίσω τόσο υπέροχους ανθρώπους και θα προκύψουν αναπάντεχες φιλίες. Ήταν μια ευχάριστη έκπληξη αυτό για εμένα. Είναι μοναδικό να γνωρίζεις ανθρώπους που σας ενώνει μια κοινή αγάπη. Τα βιβλία.
Πότε ξεκίνησε η αγάπη σου για το βιβλίο και τι ήταν αυτό που σε οδήγησε στο να ξεκινήσεις το διάβασμα; Θυμάσαι ποιο ήταν το πρώτο βιβλίο που διάβασες;
~>Η γλυκια μανούλα ευθύνεται για την αγάπη των βιβλίων. Θυμάμαι, τότε στο λύκειο, που η μαμά διάβαζε ασταμάτητα και με παρακινούσε να δώσω μια ευκαιρία στα μυθιστορήματα. Να πω την αλήθεια, εκείνο το διάστημα είχα μπουχτίσει με το διάβασμα του σχολείου οποτε δεν ενθουσιαζόμουν στην ιδέα να διαβάσω το οτιδήποτε. Παρόλα αυτά έκανα κάποια δειλά βήματα και άρχισε να μου αρέσει όλο αυτό. Όμως δεν είχε καταφέρει ακόμη να κλέψει την καρδιά μου.
Όλα ξεκίνησαν τον Ιανουάριο του 21, όταν διάβασα το ψυχολογικό θρίλερ του Alex Michaelides “Η Σιωπηλή Ασθενής”. Δεν μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου, αλλά το αποκορύφωμα ήρθε με τη σοκαριστική ανατροπή. Ο συγγραφέας είχε καταφέρει να με ξεγελάσει και αυτό ήταν κάτι που θαύμασα σε εκείνον. Από τότε δεν σταμάτησα να διαβάζω. Τα βιβλία έγιναν αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μου. Η σχέση μου με το διάβασμα ήταν κάτι του τύπου enemies to friends to lovers.
Αν θυμάμαι καλά, το πρώτο βιβλίο που διάβασα ήταν το «Από την Εγώπολη στην Εσύπολη». Ένα υπέροχο και διατακτικό βιβλίο που μου είχε κάνει δώρο ο νονός μου.
Ποιο είδος βιβλίων προτιμάς να διαβάζεις και γενικά, θα έδινες ευκαιρίες σε είδη που δε σε τραβούν τόσο;
~>Τα αγαπημένα μου είδη είναι τα ψυχολογικά θρίλερ, τα μυστηρίου και τα αστυνομικά. Βέβαια, έχω ξεκινήσει να διαβάζω ρομαντικά/ αισθηματικά και φαντασίας. Αυτά τα είδη ήταν μια ευχάριστη έκπληξη για εμένα. Η σχέση μου με τα κλασικά είναι ανύπαρκτη, αλλά θέλω να κάνω την αρχή με “Το φάντασμα της Όπερας” του Gaston Leroux. Επίσης, δεν μου αρέσουν ιδιαίτερα τα κοινωνικά, κάπως τα βαριέμαι. Παρόλα αυτά είμαι ανοιχτή στο να διαβάζω νέα είδη. Ίσως να μη διάβαζα ποτέ dark romance, αλλά ποτέ μη λες ποτέ…
Σαν αναγνώστρια προτιμάς βιβλία γνωστών συγγραφέων και εκδοτικών ή δίνεις ευκαιρίες σε και σε ανερχόμενους εκδοτικούς και συγγραφείς;
~> Προσωπικά, η επιλογή μου δεν επηρεάζεται από το εάν ένας συγγραφέας ή ένας εκδοτικός είναι γνωστός ή όχι. Πάντα διαβάζω την περίληψη των βιβλίων και αν νιώσω αυτό το σκίρτημα του ενθουσιασμού ή της ανυπομονησίας, τότε θα το επιλέξω. Μάλιστα, στο προφίλ μου παρουσιάζω και βιβλία, τα οποία, κατα τη γνώμη μου, δεν προβάλλονται όσο θα έπρεπε. Με ενδιαφέρει να ανακαλύπτω νέα διαμαντάκια οπότε σίγουρα δίνω ευκαιρίες σε ανερχόμενους συγγραφείς.
Πως το βλέπεις, σαν αναγνώστρια, το φαινόμενο πως αρκετοί προτιμούν ξένους συγγραφείς σε σχέση με τους Έλληνες; Τι είναι αυτό, θεωρείς, που τους τραβάει στους ξένους; Είναι η γραφή, οι ιδέες ή απλά το μάρκετινγκ;
~> Είναι ξεκάθαρα θέμα μάρκετινγκ. Με στεναχωρεί το γεγονός ότι οι αναγνώστες αλλά και οι εκδοτικοί αντιμετωπίζουν τους Έλληνες συγγραφείς κάπως υποτιμητικά. Θεωρώ πως υπάρχουν αρκετά αξιόλογα ελληνικά έργα, τα οποία είτε δεν καταφέρνουν να περάσουν στο στάδιο της έκδοσης είτε δεν τα γνωρίζουμε, γιατί δεν έχουν διαφημιστεί στο αναγνωστικό κοινό.
Αν ένας ξένος συγγραφέας και ένας Έλληνας, είχαν βιβλίο με το ίδιο θέμα κι έπρεπε να διαλέξεις μόνο το ένα, ποιο θα ήταν αυτό και με τι κριτήρια διαλέγεις τα βιβλία που θα διαβάσεις;
~> Δύσκολη ερώτηση. Λοιπόν, όπως ανέφερα και παραπάνω, πάντα διαβάζω το οπισθόφυλλο των βιβλίων. Θεωρώ πως για εμένα αυτό είναι το βασικό κριτήριο επιλογής. Φυσικά, παίζει ρόλο και η σύνδεση που θα νιώσω με το εκάστοτε βιβλίο, κάτι σαν «έρωτας με την πρώτη μάτια». Ένα συναίσθημα που είναι αδύνατο να περιγράψω με λόγια. Βλέπεις, ένα βιβλίο και λες: «Το θέλω». Έτσι απλά. Έπειτα, θα έκανα μια έρευνα. Θα ρωτούσα κάποιους ανθρώπους που εμπιστεύομαι, οι αναγνωστικές μας προτιμήσεις ταιριάζουν και ίσως να έχουν διαβάσει τα βιβλία αυτά. Στην προκειμένη περίπτωση, θα λάμβανα υπόψη και το γεγονός ότι οι Έλληνες συγγραφείς είναι αυτοί που χρειάζονται πραγματικά τη στήριξη των αναγνωστών. Επειδή όμως μιλάμε υποθετικά, θεωρώ ότι δεν μπορώ να δώσω μια ξεκάθαρη απάντηση σε αυτή την ερώτηση.
Για σένα, τι πρέπει να έχει ένας συγγραφέας για να αγκιστρωθείς στη γραφή του και τι πρέπει να έχει ένα βιβλίο για να το αγαπήσεις;
~> Ένας συγγραφέας πρέπει να έχει πάθος για αυτό που κάνει. Επίσης, πάντα δίνω σημασία στο κομμάτι της γραφής οπότε αυτό που περιμένω είναι να καταφέρει να με αγγίξει. Και σίγουρα να είναι προσεγμένη και να έχει κάτι το μοναδικό. Από την άλλη, περιμένω το βιβλίο να έχει προσωπικότητα, γιατί δίχως προσωπικότητα όλα είναι άχρωμα και ανούσια.
Θεωρείς πως στην Ελλάδα είναι περισσότεροι οι συγγραφείς από τους αναγνώστες και τελικά, αξίζουν όλοι μια θέση στον εκδοτικό κόσμο; Και σαν αναγνώστρια, πως βλέπεις το γεγονός πως μέσω της αυτοέκδοσης που προσφέρουν οι εκδοτικοί, μπορεί όποιος θέλει να βγάλει βιβλίο;
~> Δυστυχώς μονάχα ένα πολύ μικρό ποσοστό του ελληνικού πληθυσμού διαβάζει βιβλία και αυτό με στεναχωρεί.
Δεν ξέρω αν αξίζουν όλοι μια θέση στον εκδοτικό κόσμο. Καλό είναι να δίνονται ευκαιρίες όμως σίγουρα δεν μπορούμε να είμαστε όλοι άξιοι. Αυτό συμβαίνει και σε κάθε επάγγελμα άλλωστε.
Στο εξωτερικό, πολλοί είναι οι συγγραφείς που επιλέγουν την αυτοέκδοση. Εδώ στην Ελλάδα δεν είναι τόσο διαδεδομένη όμως πιστεύω πως είναι μια υπεροχη ευκαιρία.
Έχω να δωσω μια συμβουλή στους εκκολαπτόμενους συγγραφείς αλλά και σε όλους όσους θέλουν να κυνηγήσουν τα όνειρά τους. Είναι κάτι που λέω και στον ίδιο μου τον εαυτό.
«Να πιστεύω στον εαυτό μου όσο κι αν οι φωνές στο κεφάλι μου με αποθαρρύνουν να το κάνω. Να κυνηγάω τα όνειρά μου ακόμα και αν όλα μοιάζουν αδύνατα».
Αγαπημένους συγγραφείς που ακολουθείς φανατικά, ας μου επιτραπεί η έκφραση, έχεις; Θες να αναφέρεις κάποιους από αυτούς;
~> Αυτοί είναι κάποιοι από τους συγγραφείς που ξεχωρίζω: Ruth Ware, Lucy Foley, Elle Cosimano, Elle Kennedy, Joel Dicker, Εύη Φρύγανα και Χρήστος Μπακοστέργιος.
Έχεις υπάρξει beta reader για κάποιον συγγραφέα; Πως θα ένιωθες αν διάβαζες πρώτη τη δουλειά κάποιου και θα ήσουν ειλικρινής με την άποψή σου για το έργο του;
~> Όχι, δεν έχω υπάρξει beta reader μέχρι στιγμής όμως θα ήταν τιμή μου. Εννοείται πως θα ήμουν ειλικρινής. Η ειλικρίνεια είναι πολύτιμο αγαθό.
Έχεις αντιμετωπίσει περίεργες συμπεριφορές από συγγραφείς που να σε έκαναν να αλλάξεις άποψη για εκείνους και τη δουλειά τους;
~> Μέχρι στιγμής δεν έχω αντιμετωπίσει κάτι τέτοιο. Έχω επικοινωνήσει με αρκετούς συγγραφείς και ήταν όλους τους ευγενέστατοι. Για εμένα πάντως δεν έχει σημασία μόνο το ταλέντο ενός ανθρώπου αλλά και η προσωπικότητά του.
Η σχέση σου με το e-book ποια είναι; Θεωρείς πως κάποια στιγμή, λόγω των συνθηκών, το έντυπο βιβλίο κινδυνεύει να γίνει είδος πολυτελείας;
~> Η σχέση μου με τα e-books είναι ανύπαρκτη και έτσι θέλω να παραμείνει. Το έντυπο βιβλίο έχει τη δίκη του μαγεία και δεν το αλλάζω με τίποτα. Θέλω να το αγγίζω, να το νιώθω, να αισθάνομαι το βάρος του, να χάνομαι στη μυρωδιά του, να αφουγκράζομαι των ήχο των σελίδων καθώς γυρίζουν, να είναι δικό μου. Τα e-books είναι εντελώς απρόσωπα και μη πρακτικά. Αυτή βέβαια είναι η προσωπική μου άποψη.
Δυστυχώς όμως τα έντυπα βιβλία ήδη θεωρούνται είδος πολυτελείας. Όσο κι αν αγαπάμε τα βιβλία, είναι δύσκολο για κάποιους από εμάς να τα αγοράζουμε…
Ραφαηλία, σε ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου. Κλείνοντας, τι περιμένεις μελλοντικά από εκδότες και συγγραφείς;
~>Από τους συγγραφείς περιμένω δημιουργικότητα και μοναδικά βιβλία. Από τους εκδοτικούς περιμένω να δώσουν προσοχή στην ποιότητα και όχι μόνο στην εμπορικότητα.
Εγώ σ’ ευχαριστώ πολύ για τη φιλοξενία, Νεκταρία. Απόλαυσα όλες τις ερωτήσεις σου. Βέβαια, θα ήθελα να ευχαριστήσω και τη Δέσποινα που μας έφερε σε επαφή. Εύχομαι καλή και δημιουργική συνέχεια!
Comments