Βίκυ Τάσιου: Δεν είμαι τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από μια γυναίκα που αγαπά τις ιστορίες και τον κόσμο που ανοίγουν κάθε φορά που γυρνάς μια σελίδα.

Βίκυ καλωσήρθες στα Λογοτεχνικά Ταξίδια.  Συστήσου στον κόσμο που μας διαβάζει ώστε να σε γνωρίσουμε καλύτερα.

 Σ’ ευχαριστώ πολύ Νεκταρία και για την πρόσκληση και για το βήμα που μου δίνεις να μοιραστώ σκέψεις και συναισθήματα , αλλά και να ανοίξω ένα μικρό παράθυρο στον κόσμου του βιβλίου, στον χώρο που ζω καθημερινά και που μου δίνει χαρές αλλά και προκλήσεις. Νομίζω πως πολλοί που θα διαβάσουν αυτή τη συνέντευξη ήδη με γνωρίζουν μέσα από την παρουσία μου στον χώρο. Για όσους, όμως, με “συναντούν” για πρώτη φορά, το μόνο που χρειάζεται πραγματικά να ξέρουν είναι πως αγαπώ πολύ το διάβασμα. Τα βιβλία είναι για μένα τρόπος ζωής και καταφύγιο. Δεν είμαι τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από μια γυναίκα που αγαπά τις ιστορίες και τον κόσμο που ανοίγουν κάθε φορά που γυρνάς μια σελίδα.

Είσαι φανατική αναγνώστρια,  από εκεί προήλθε η ανάγκη να δημιουργήσεις την ομάδα ΒΙΒΛΙΟΑΡΩΜΑΤΑ; Ποιος ήταν ο σκοπός σου όταν την έφτιαχνες;

Ο βασικός λόγος που γεννήθηκαν τα Βιβλιοαρώματα ήταν, όπως ανέφερα, η αγάπη μου για το διάβασμα. Εκείνη την περίοδο ένιωθα την ανάγκη να βρω κάτι δημιουργικό και ουσιαστικό να με εκφράζει , έναν τρόπο να διοχετεύσω την αγάπη μου για τα βιβλία και να τη μοιραστώ με άλλους ανθρώπους που νιώθουν το ίδιο. Έτσι, ένα βράδυ, ύστερα από μια παρουσίαση βιβλίου, πάτησα απλώς ένα κουμπί στο Facebook και δημιούργησα μια μικρή γωνιά για όσους αγαπούν τον κόσμο των ιστοριών. Πέρα όμως από την προσωπική μου ανάγκη, υπήρχε και κάτι ακόμη εξίσου σημαντικό: ήθελα να δώσω στους αναγνώστες την ευκαιρία να γνωρίσουν νέα είδη λογοτεχνίας και νέους συγγραφείς. Παρατηρούσα ότι στις περισσότερες λογοτεχνικές ομάδες προβάλλονταν συνεχώς τα ίδια βιβλία και οι ίδιες φωνές. Ήθελα, λοιπόν, τα Βιβλιοαρώματα να γίνουν ένα μέρος όπου κάθε συγγραφέας, θα μπορούσε να ακουστεί και κάθε αναγνώστης να ανακαλύψει κάτι διαφορετικό που θα τον αγγίξει.

Μια ομάδα είναι μικρογραφία της κοινωνίας μας. Τι συμπεράσματα έχεις βγάλει παρατηρώντας τις συμπεριφορές των ανθρώπων που ασχολούνται με το βιβλίο,  με οποιαδήποτε ιδιότητα;

Μια ομάδα είναι πράγματι μια μικρογραφία της κοινωνίας μας  με όλα τα θετικά και τα αρνητικά, τα όμορφα αλλά και τα δύσκολα που αυτή κουβαλά. Μέσα από τα χρόνια που ασχολούμαι με τα Βιβλιοαρώματα, έχω γνωρίσει υπέροχους ανθρώπους: αναγνώστες με αγάπη για τη λογοτεχνία, συγγραφείς με πάθος για τη δημιουργία, ανθρώπους που θέλουν να μοιραστούν, να ανταλλάξουν ιδέες, να στηρίξουν ο ένας τον άλλον. Αυτή είναι η πλευρά που με γεμίζει χαρά και ελπίδα , η δύναμη του βιβλίου να ενώνει, να εμπνέει και να καλλιεργεί την επικοινωνία. Ωστόσο, όπως συμβαίνει σε κάθε κοινωνία, έτσι και εδώ υπήρξαν και λιγότερο όμορφες στιγμές. Υπήρξαν άνθρωποι που δεν σεβάστηκαν την κοινότητα, που προσπάθησαν να τη βλάψουν ή να τη χρησιμοποιήσουν για προσωπικό όφελος. Κάποιοι φανατικοί αναγνώστες συγκεκριμένων συγγραφέων δημιούργησαν εντάσεις, άλλοι συγγραφείς έβλεπαν την ομάδα μόνο ως μέσο προβολής, και, δυστυχώς, υπήρξαν και περιπτώσεις όπου τόσο εγώ όσο και η ομάδα γίναμε αντικείμενο εκμετάλλευσης αλλά και στόχος για κάποιους που λειτουργούσαν ανταγωνιστικά.

Παρόλα αυτά, προτιμώ να κρατώ την ουσία: ότι μέσα από τις καλές και τις κακές στιγμές, τόσο η ομάδα όσο και εγώ συνεχίζουμε να εξελισσόμαστε και να κρατάμε ζωντανό το πνεύμα της αγάπης για το βιβλίο. Γιατί τελικά, αυτό που μένει, είναι οι άνθρωποι που αγαπούν αληθινά τη λογοτεχνία και πιστεύουν στη δύναμή της να μας ενώνει ακόμη κι όταν διαφωνούμε.

Έχεις δηλώσει πως κάποια είδη λογοτεχνίας δεν τα προτιμάς καθόλου και αποφεύγεις να τα διαβάσεις. Τι σε ώθησε προς αυτή την απόφαση και θεωρείς πως ίσως έτσι μπορεί να χάνεις έργα τα οποία θα μπορούσαν να σε εκπλήξουν θετικά;

Όπως ίσως έχουν παρατηρήσει όσοι παρακολουθούν τις αναγνωστικές μου επιλογές, είμαι από τους ανθρώπους που διαβάζουν σχεδόν τα πάντα ,από παιδικά βιβλία και φιλοσοφία, μέχρι αστυνομικά, φαντασία, κοινωνικά μυθιστορήματα ,ιστορικά ή ακόμα και έργα της αρχαίας ελληνικής γραμματείας. Δεν υπάρχει κάποιο είδος λογοτεχνίας που απορρίπτω, αλλά εδώ και καιρό πλέον δεν με ελκύουν τόσο τα καθαρά αισθηματικά μυθιστορήματα. Αν και κατά βάθος είμαι ένας αρκετά συναισθηματικός και ρομαντικός άνθρωπος, έχω συνειδητοποιήσει ότι σε κάποια βιβλία του είδους συχνά παρουσιάζεται μια εξιδανικευμένη μορφή του έρωτα , το “τέλειο” ζευγάρι, οι “ιδανικές” σχέσεις, έναν κόσμο που σπάνια υπάρχει έτσι όπως περιγράφεται. Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν και κάποια βιβλία του είδους που, χωρίς ίσως να το επιδιώκουν, κανονικοποιούν τοξικές συμπεριφορές ή τοξικές  σχέσεις και πρότυπα αντρών τα οποία είναι επικίνδυνα και αυτό είναι κάτι που με ενοχλεί ως αναγνώστρια.

Φυσικά, γνωρίζω πως μέσα σε αυτό το είδος υπάρχουν και έργα αξιόλογα, με ωραία γραφή και ουσία. Απλώς, αυτή την περίοδο, προτιμώ να στρέφομαι προς άλλου είδους βιβλία που με καλύπτουν περισσότερο.

Ας μιλήσουμε για τους συγγραφείς. Αρχικά,  έχεις δει περίεργες συμπεριφορές που σε ανάγκασαν να αλλάξεις γνώμη για κάποιους είτε προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο;

Αυτή η ερώτηση είναι, πράγματι, δύσκολη για μένα, γιατί αγγίζει κάτι που με έχει πονέσει αρκετά. Όταν ξεκίνησα τα Βιβλιοαρώματα, το έκανα με καλή πρόθεση και με αγάπη για τη λογοτεχνία αλλά και για τους συγγραφείς. Ήμουν ,και το λέω χωρίς καμία διάθεση υπερβολής, από τους ανθρώπους που στάθηκαν δίπλα σε νέους και πρωτοεμφανιζόμενους συγγραφείς, δίνοντάς τους βήμα και φωνή, σε μια περίοδο που λίγοι τους πρόσεχαν πραγματικά.

Δυστυχώς, με τον καιρό, ήρθαν και οι απογοητεύσεις. Υπήρξαν συγγραφείς που φάνηκαν αχάριστοι, άλλοι που με σχολίασαν αρνητικά πίσω από την πλάτη μου, ή που δεν εκτίμησαν τον χρόνο και την προσπάθεια που αφιέρωνα για να προβάλλω τα έργα τους με κάθε δυνατό τρόπο. Ναι, έχω αλλάξει γνώμη για αρκετούς ανθρώπους στον χώρο και σήμερα είναι μετρημένοι στα δάχτυλα εκείνοι που πραγματικά εκτιμώ και ξεχωρίζω για την ακεραιότητα και τη στάση τους.

Κάτι ακόμη που με στενοχωρεί είναι η αλαζονεία που βλέπω καμιά φορά να γεννιέται μέσα από την επιτυχία. Κάποιοι “καβαλούν το καλάμι”, όπως λέμε απλά και ξεχνούν πως κανείς δεν είναι ανώτερος από τους άλλους ή ξεχνούν από που ξεκίνησαν και ποιοι τους βοήθησαν. Αγνοούν πως η γραφή είναι πράξη ταπεινότητας, όχι εγωισμού. Αυτή η έπαρση είναι κάτι που προσωπικά απεχθάνομαι στους ανθρώπους, γιατί σκοτώνει τη μαγεία και την ειλικρίνεια της δημιουργίας.

Παρόλα αυτά, υπάρχουν και συγγραφείς που με εξέπληξαν ευχάριστα. Άνθρωποι γνήσιοι, ευγενικοί, που αγαπούν πραγματικά αυτό που κάνουν και παραμένουν ταπεινοί και προσγειωμένοι. Αυτοί είναι που μου θυμίζουν γιατί άξιζε και αξίζει όλος αυτός ο κόπος.

Θεωρείς ότι στην Ελλάδα υπάρχει σωστή αναλογία συγγραφέων και αναγνωστών;  Κι αξίζουν όλοι οι συγγραφείς,  τελικά, που έχουν εκδοθεί;

Πιστεύω ότι στην Ελλάδα υπάρχει μία αρκετά ανομοιόμορφη σχέση ανάμεσα στους συγγραφείς και τους αναγνώστες. Τα τελευταία χρόνια έχουν εμφανιστεί πολλοί νέοι συγγραφείς, όμως το αναγνωστικό κοινό παραμένει σχετικά μικρό. Αυτό δημιουργεί μια κατάσταση όπου ο αριθμός των βιβλίων που εκδίδονται ξεπερνάει σε μεγάλο βαθμό τον αριθμό των ανθρώπων που τα διαβάζουν πραγματικά.

Προσωπικά, είμαι από εκείνους που διαβάζουν σχεδόν τα πάντα από τα βιβλία που  κυκλοφορούν και μπορώ να πω με σιγουριά ότι πολλοί συγγραφείς δυστυχώς δεν εξελίσσονται. Συχνά ανακυκλώνουν τα ίδια θέματα, χωρίς να προσφέρουν κάτι καινούριο ή ουσιαστικό. Αυτό σημαίνει ότι αρκετά βιβλία, τελικά, ίσως δεν αξίζουν να εκδοθούν.

Ένα ακόμα πρόβλημα είναι ότι μεγάλοι εκδοτικοί οίκοι συχνά επικεντρώνονται σε συγγραφείς που θεωρούν πιο εμπορικούς, κλείνοντας εν μέρει την πόρτα σε μικρότερους ή λιγότερο γνωστούς δημιουργούς που μπορεί να έχουν μεγαλύτερη αξία και πρωτοτυπία. Αυτό, πιστεύω, περιορίζει τη δημιουργικότητα και την ποικιλία στη λογοτεχνία μας, ενώ ταυτόχρονα αφήνει το κοινό να χάνει ενδεχομένως πολύ αξιόλογες φωνές.

Σου έχει τύχει ποτέ να συμπαθείς έναν συγγραφέα αλλά να μην αγάπησες το βιβλίο του, αλλά και το αντίθετο,  να αγαπήσεις ένα βιβλίο αλλά να μην αντέχεις τον συγγραφέα; Πως το διαχειρίζεσαι αυτό;

Ναι, μου έχει τύχει αρκετές φορές. Υπάρχουν συγγραφείς που τους εκτιμώ σαν ανθρώπους ή μου αρέσει ο τρόπος που σκέφτονται και συμπεριφέρονται, αλλά κάποια βιβλία τους απλώς δεν με έχουν αγγίξει. Και φυσικά, συμβαίνει και το αντίθετο. Έχω αγαπήσει βιβλία που με συγκίνησαν πραγματικά, παρότι ο ίδιος ο συγγραφέας δεν μου είναι ιδιαίτερα συμπαθής ή δεν ταυτίζομαι μαζί του.

Ωστόσο, υπάρχουν και περιπτώσεις όπου η στάση κάποιων συγγραφέων απέναντί μου με έχει δυσαρεστήσει πάρα πολύ. Σε τέτοιες περιπτώσεις, προτιμώ απλώς να μην διαβάζω τα έργα τους. Τους έχω ήδη απορρίψει. Πιστεύω πως η λογοτεχνία είναι μια συναισθηματική ανταλλαγή, μια επικοινωνία ψυχών. Όταν αυτή η σύνδεση διαταράσσεται από μια αρνητική στάση ή συμπεριφορά, προτιμώ να απομακρύνομαι. Για μένα το διάβασμα είναι κάτι πιο προσωπικό, μια μορφή σχέσης με τον δημιουργό. Όταν αυτή η σχέση “ραγίσει” από μια αρνητική στάση, προτιμώ να μην τη συνεχίσω. Διαβάζω με την καρδιά κι εκεί δεν χωράει κάτι που με έχει πληγώσει.

Γενικά, όμως, προσπαθώ ,στο μέτρο που μπορώ, να ξεχωρίζω το έργο από τον δημιουργό. Αν ένα βιβλίο έχει κάτι ουσιαστικό να μου πει, το αφήνω να το κάνει , χωρίς να με επηρεάζουν προσωπικές συμπάθειες ή αντιπάθειες. Αλλά όταν κάποιος έχει σταθεί με αγένεια ή έλλειψη σεβασμού, προτιμώ να μην στηρίζω τη δουλειά του. Νομίζω πως είναι κι αυτό μια μορφή σεβασμού, πρώτα προς τον εαυτό μου.

Τι θα πρέπει να έχει ένα βιβλίο για να μπει στην καρδιά σου και τι μπορεί να έχει που θα σε απωθήσει; Έχει τύχει να μην ολοκληρώσεις βιβλίο κι αν ναι, ποιος ήταν ο λόγος;

Για να μπει ένα βιβλίο στην καρδιά μου, πρέπει πρώτα απ’ όλα να έχει αλήθεια ,να νιώσω ότι ο συγγραφέας δεν προσποιείται, ότι γράφει κάτι που έχει μέσα του, όχι απλώς κάτι “που θα πουλήσει”. Με αγγίζει όταν υπάρχει συναίσθημα, ψυχή και ουσία πίσω από τις λέξεις. Μου αρέσουν επίσης οι χαρακτήρες που έχουν βάθος, αδυναμίες, αντιφάσεις. Αυτοί που νιώθεις πως θα μπορούσαν να είναι αληθινοί άνθρωποι.

Αντίθετα, με απωθούν τα βιβλία που μοιάζουν επιφανειακά ή υπερβολικά “στημένα”, εκείνα που προσπαθούν να εντυπωσιάσουν χωρίς να έχουν κάτι να πουν. Επίσης, αν νιώσω πως λείπει η ειλικρίνεια ή ότι ο συγγραφέας γράφει “κατά παραγγελία”, δύσκολα συνεχίζω την ανάγνωση. Ναι, μου έχει τύχει να μην ολοκληρώσω βιβλίο. Συνήθως συμβαίνει όταν δεν καταφέρνω να συνδεθώ ούτε με την ιστορία ούτε με τη γραφή.

Ο χώρος του βιβλίου είναι τελικά αγγελικά πλασμένος; Υπάρχουν, θεωρείς, υποκινούμενες καταστάσεις, απόψεις κι «επιθέσεις»;

Δυστυχώς, όσο περνά ο καιρός, έχω καταλάβει πως ο κόσμος του βιβλίου δεν είναι όσο “αγγελικά πλασμένος” φαίνεται απ’ έξω. Κάτω από τα φώτα των παρουσιάσεων, των φωτογραφιών και των αγκαλιών, κρύβεται συχνά μια σκοτεινή πλευρά . Ανταγωνισμοί, ίντριγκες και συμπεριφορές που δεν θα έπρεπε να έχουν θέση σε έναν χώρο που υποτίθεται ότι υπηρετεί την τέχνη και την έκφραση. Έχω δει συγγραφείς να βάζουν τρικλοποδιές ο ένας στον άλλον, να υπάρχουν “κλίκες” που προσπαθούν να ελέγξουν το τι φαίνεται και τι όχι, ακόμα και ψεύτικες κριτικές ή συντονισμένες κινήσεις για να αποθεωθούν κάποιοι και να υποτιμηθούν άλλοι. Έχω μιλήσει γι’ αυτά ανοιχτά, γιατί θεωρώ πως η σιωπή τα συντηρεί. Δεν τα λέω για να προκαλέσω, αλλά γιατί πιστεύω πως μόνο όταν μιλάς καθαρά, μπορεί κάτι να αλλάξει. Όταν σωπαίνεις, απλώς τους αφήνεις χώρο να συνεχίσουν.

Παρ’ όλα αυτά, δεν τα αφήνω να με πτοήσουν. Προτιμώ να επικεντρώνομαι στους ανθρώπους του χώρου που πραγματικά αγαπούν το βιβλίο, στηρίζουν ο ένας τον άλλον και λειτουργούν με καθαρότητα και σεβασμό. Πιστεύω ότι μόνο έτσι μπορούμε να κρατήσουμε τη λογοτεχνία “καθαρή” και να της δώσουμε την αξία που της αξίζει , με αλήθεια, εντιμότητα και σεβασμό προς τη δουλειά όλων.

Εσύ έχεις σκεφτεί ποτέ να δοκιμάσεις να γράψεις βιβλίο; Τι θα ήταν αυτό που θα σε απέτρεπε από το να το κάνεις;

Ναι, είχα ξεκινήσει να γράφω. Υπάρχουν πράγματα μέσα μου που θα ήθελα πολύ να τα βγάλω στο χαρτί , ιστορίες, συναισθήματα, σκέψεις που με έχουν σημαδέψει. Το γράψιμο με ελκύει γιατί είναι μια διαδικασία πολύ προσωπική και δημιουργική, που σε βοηθά να καταλάβεις καλύτερα τον εαυτό σου και τον κόσμο γύρω σου. Ταυτόχρονα, όμως, γνωρίζοντας από πρώτο χέρι πώς λειτουργεί ο χώρος του βιβλίου, δεν ξέρω αν θα συνεχίσω να το κάνω. Γνωρίζω πως υπάρχουν άνθρωποι που θα στηρίξουν τη δουλειά σου, αλλά δυστυχώς υπάρχουν και αυτοί που θα προσπαθήσουν να την υπονομεύσουν ή να σε πληγώσουν. Είμαι ένας άνθρωπος που απογοητεύεται εύκολα και αυτή η γνώση με κάνει να διστάζω να εκτεθώ τόσο πολύ. Παρόλα αυτά, πιστεύω πως αν ποτέ αποφασίσω να συνεχίσω αυτό που ξεκίνησα και να προχωρήσω και όχι να μείνει απλά στον δίσκο του υπολογιστή μου, θα ήταν γιατί η ανάγκη να πω κάτι, να μοιραστώ μια ιστορία ή να εκφράσω συναισθήματα υπερβαίνει τους φόβους μου. Είναι σαν να έχεις μέσα σου μια φωνή που δεν μπορεί να σωπάσει και κάποια στιγμή, ίσως, η ανάγκη αυτή να είναι πιο δυνατή από κάθε δισταγμό.

Ebook ή βιβλίο ; πιστεύεις ότι κάποτε το ηλεκτρονικό βιβλίο θα μπορέσει να πάρει τη θέση του έντυπου; Θεωρείς ότι οι τιμές των βιβλίων βοηθούν τη φιλαναγνωσία;

Εγώ προσωπικά διαβάζω και έντυπα βιβλία και e-books, και τα τελευταία χρόνια ακούω και αρκετά ακουστικά βιβλία. Θεωρώ ότι δεν πρέπει να αντιμετωπίζουμε την τεχνολογία σαν εχθρό, αλλά να μαθαίνουμε να συμβαδίζουμε μαζί της αρμονικά. Δεν πρέπει να ξεχνάμε άλλωστε ότι υπάρχουν άνθρωποι που, λόγω προβλημάτων όρασης ή άλλων δυσκολιών, δεν μπορούν να απολαύσουν ένα έντυπο βιβλίο. Για εκείνους, τα e-books και τα audiobooks είναι ένας τρόπος να παραμένουν κοντά στη λογοτεχνία.

Δεν πιστεύω ότι το ηλεκτρονικό βιβλίο θα αντικαταστήσει το έντυπο. Αντίθετα, θεωρώ πως θα συνυπάρχουν και αυτό είναι το ιδανικό. Κάθε μορφή έχει τη δική της μαγεία: το έντυπο βιβλίο σε “ταξιδεύει” με την υφή και τη μυρωδιά του χαρτιού, ενώ το ηλεκτρονικό σου προσφέρει ευκολία, ταχύτητα και πρόσβαση σε απίστευτη ποικιλία τίτλων όπου κι αν βρίσκεσαι. Το σημαντικό είναι να διαβάζουμε και όχι το πώς διαβάζουμε.

Όσο για τις τιμές, πράγματι, ειδικά μετά από τόσα χρόνια οικονομικής κρίσης, είναι δύσκολο να διαθέτει κάποιος μεγάλα ποσά για βιβλία , ιδιαίτερα αν διαβάζει πολλά μέσα στον μήνα. Οι τιμές έχουν ανέβει και σε αυτό παίζουν ρόλο και οι αυξήσεις στο κόστος του χαρτιού. Από την άλλη, πιστεύω πως όποιος αγαπά πραγματικά το διάβασμα, πάντα θα βρει έναν τρόπο να αποκτήσει ένα βιβλίο , μπορεί να στερηθεί κάτι άλλο, αλλά θα το κάνει με χαρά.

Γι’ αυτό και θεωρώ ότι ο ρόλος των e-books και των audiobooks είναι σημαντικός: βοηθούν στη φιλαναγνωσία, γιατί δίνουν πρόσβαση σε περισσότερους ανθρώπους και συχνά σε πιο προσιτές τιμές. Το ζητούμενο, στο τέλος της μέρας, είναι να κρατάμε ζωντανή τη σχέση μας με το βιβλίο σε όποια μορφή κι αν είναι.

Βίκυ, σε υπέρ ευχαριστώ για το χρόνο σου.  Κλείνοντας θα ήθελες να στείλεις ένα μήνυμα στους συγγραφείς,  τους εκδοτικούς και τους αναγνώστες που μας διαβάζουν αυτή τη στιγμή;

Καταρχάς, θέλω να σε ευχαριστήσω θερμά για τη συνέντευξη και για τη φωνή που μου έδωσες μέσα από αυτή. Είναι μεγάλη χαρά και τιμή να μοιράζομαι σκέψεις και συναισθήματα μέσα από έναν χώρο που αγαπώ.

Στους συγγραφείς θα έλεγα: συνεχίστε να γράφετε με αλήθεια και ψυχή. Τα βιβλία σας έχουν τη δύναμη να σταθούν σε δύσκολες στιγμές, όπως συνέβη και σε εμένα. Μην φοβάστε να μοιραστείτε την προσωπική σας φωνή και τις μοναδικές σας ιστορίες, γιατί αυτό είναι που πραγματικά μένει στο αναγνωστικό κοινό. Πειραματιστείτε με διαφορετικά λογοτεχνικά είδη.

Στους εκδοτικούς θα ήθελα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ για τη συνεργασία και τη στήριξη. Θα ήθελα επίσης να τους ενθαρρύνω να προσφέρουν περισσότερες συλλεκτικές εκδόσεις, με σκληρόδετα εξώφυλλα, χρωματιστές σελίδες, ακόμα κι αν οι τιμές είναι λίγο πιο υψηλές. Και, ταυτόχρονα, θα ήθελαν να τους πω να ανοίγουν πιο εύκολα τις πόρτες σε νέες και αξιόλογες φωνές, γιατί είμαι σίγουρη ότι έχουν πολλά να προσφέρουν στο χώρο της λογοτεχνίας.

Θέλω επίσης να ευχαριστήσω από καρδιάς τους αναγνώστες και τα μέλη της ομάδας που με στηρίζουν, με ακολουθούν και μοιράζονται μαζί μου την αγάπη τους για τα βιβλία. Η παρουσία σας, τα σχόλια, οι συζητήσεις και η ενθάρρυνσή σας είναι η δύναμη που με εμπνέει κάθε μέρα.

Συνεχίστε να διαβάζετε, να ανακαλύπτετε νέες φωνές και να δίνετε ζωή στα βιβλία που αγαπάτε. Κάθε σελίδα που διαβάζετε είναι και μια μικρή επένδυση στον πολιτισμό και τη φλόγα της δημιουργίας.

Η λογοτεχνία είναι μια κοινή πορεία. Ας την κρατήσουμε ζωντανή, με σεβασμό, εντιμότητα και πάθος γιατί κάθε βιβλίο έχει τη δύναμη να αλλάξει έναν κόσμο, αν όχι τη ζωή ενός ανθρώπου.

Οι φωτογραφίες ειναι από το προσωπικό αρχείο της Βίκυς.