Τα τριαντάφυλλα της συγγνώμης της Βασιλική Μαστακούρη

Τα τριαντάφυλλα της συγγνώμης

Βασιλική Μαστακούρη

Εκδόσεις Γράφημα

Σήμερα θέλω να μοιραστώ μαζί σας ένα βιβλίο που με συγκλόνισε, με άγγιξε και στο τέλος μου χάρισε μια βαθιά αίσθηση ελπίδας. Μιλάω για το μυθιστόρημα «Τα τριαντάφυλλα της συγνώμης» από τις εκδόσεις Γράφημα. Πρόκειται για ένα βιβλίο που δεν μπορείς να αφήσεις από τα χέρια σου, γιατί σε παρασύρει από τις πρώτες του σελίδες με την τρυφερότητα και την αγάπη που αποπνέει.

Η ιστορία ξεκινάει με την Έλσα, την ηρωίδα μας, την βλέπουμε να μεγαλώνει σε μια οικογένεια που μοιάζει με όνειρο. Μια οικογένεια δεμένη, ζεστή, που της έδωσε αρχές, ήθος, κατανόηση και σεβασμό. Ο κόσμος της μοιάζει ιδανικός, ένα περιβάλλον όπου όλα είναι γεμάτα αγάπη και φροντίδα. Και κάπου εκεί είναι που ο αναγνώστης νιώθει μια γλυκιά ασφάλεια, σαν να κάθεται κι εκείνος στο οικογενειακό τραπέζι τους.

Όμως η ζωή –και η πλοκή– δεν μένει στάσιμη. Ξαφνικά το φως αρχίζει να σκοτεινιάζει. Ένας βιασμός, μια πράξη βίας που διαλύει την αθωότητα, έρχεται να ταράξει βίαια τον κόσμο της Έλσας. Από εκεί και πέρα, όλα αλλάζουν. Ο πόνος γίνεται καθημερινότητα, η ψυχή της δοκιμάζεται, και ο δρόμος της γεμίζει πόνο και φόβο.

Περίληψη:

Ο Ιωνάς, ο Στράτος και ο Παύλος εισβάλλουν στη ζωή της Έλσας, ανατρέποντάς τη ριζικά ο καθένας με τον δικό του τρόπο. Η Έλσα, ένα κορίτσι από την επαρχία γεμάτο όνειρα, μεγαλωμένο μέσα στη θαλπωρή της οικογένειάς της, αποφασίζει να κάνει το μεγάλο βήμα και να ζήσει μόνη της, αποδεχόμενη τον διορισμό της σε μια μεγάλη πόλη. Εκεί, μοιραίες συναντήσεις και ένας βιασμός σημαδεύουν τη ζωή της ανεπανόρθωτα, καταστρέφοντας τα όνειρά της με τον πιο σκληρό τρόπο. Η επιστροφή στο πατρικό της, με τις κρυφές πληγές και τις ανομολόγητες αλήθειες να βαραίνουν την ψυχή της, μοιάζει να είναι η έσχατη λύση στο αδιέξοδό της. Θα καταφέρει να βρει τη δύναμη να χαράξει ένα νέο μονοπάτι, ανεξαρτήτως του κόστους; Θα μπορέσει, άραγε, να ονειρευτεί ξανά; Θα βρει η συγχώρεση τον δρόμο προς την αποδοχή και, τελικά, τη λύτρωση;

Τρεις άντρες, τρία πρόσωπα που γίνονται κεφάλαια ολόκληρα στη ζωή της. Ο Στράτος, ο βιαστής, η σκοτεινή σκιά που θα τη σημαδέψει για πάντα. Ο Ιωνάς, ο άντρας που την έκανε να πιστέψει πως μπορεί να ζήσει τον μεγάλο έρωτα που ονειρευόταν, εκείνον τον έρωτα που υπόσχεται λύτρωση και ελευθερία. Και ο Παύλος, ένας παιδικός φίλος, σταθερός, γνώριμος, που έρχεται να δώσει μια διαφορετική διάσταση στη διαδρομή της. Όλοι τους κάτι θα της πάρουν, αλλά και κάτι θα της δώσουν, διαμορφώνοντας τελικά την προσωπικότητά της και τον τρόπο που βλέπει τη ζωή.

Η συγγραφέας καταφέρνει να πλέξει μια ιστορία γεμάτη ένταση και συναισθήματα. Διαβάζοντας, ένιωσα πολλές φορές την καρδιά μου να σφίγγεται, άλλοτε από θυμό, άλλοτε από λύπη, κι άλλοτε από συγκίνηση. Κι όμως, μέσα σε αυτό το σκοτάδι, υπάρχει πάντα μια αχτίδα φωτός. Το βιβλίο μάς δείχνει πως η ελπίδα ποτέ δεν χάνεται, ακόμη κι όταν όλα μοιάζουν χαμένα. Μπορεί να κρυφτεί για λίγο, αλλά είναι πάντα εκεί, περιμένοντας να την καλέσουμε ξανά στη ζωή μας.

Στο τέλος, τα «τριαντάφυλλα της συγγνώμης» γίνονται σύμβολα συμφιλίωσης, αγάπης και δύναμης. Είναι τα δώρα που μπορούμε όλοι να χαρίσουμε, αλλά και να δεχτούμε, αν τολμήσουμε να ανοίξουμε την καρδιά μας.

Για μένα, ήταν ένα βιβλίο που με έκανε να νιώσω τυχερή. Γιατί μέσα από τον πόνο και την κάθαρση της Έλσας, θυμήθηκα κι εγώ ότι η ζωή, όσο δύσκολη κι αν γίνει, κρύβει πάντα ελπίδα και φως.

@booksenses