Μαρία, καλωσόρισες στα Λογοτεχνικά Ταξίδια. Πες μας δύο λόγια για σένα, ώστε να σε γνωρίσουμε καλύτερα.
Καλώς σας βρήκα, Νεκταρία μου. Ξεκινάω λέγοντας ότι γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Θεσσαλονίκη. Από μικρή ήθελα να ασχοληθώ με την εκπαίδευση, να φανταστείς ότι όταν πήγαινα στο χωριό έπαιζα το ρόλο της ΄΄δασκάλας΄΄ που μου άρεσε τόσο πολύ. Έκτοτε έβαλα στόχο να περάσω στο παιδαγωγικό κι όταν έδωσα πανελλήνιες δήλωσα τη Φιλολογία ως πρώτη επιλογή. Αποφοίτησα το 2015, από το τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Ως ανήσυχο πνεύμα, συνέχισα με την παρακολούθηση σεμιναρίων πάνω στην Ειδική Αγωγή, στην Συμβουλευτική και στον Επαγγελματικό Προσανατολισμό, στην Σεξουαλική αγωγή στην εκπαίδευση και τέλος, στα Social Media Marketing.
Η συγγραφή πως προέκυψε στη ζωή σου, ήταν κάτι που πάντα αγαπούσες ή το ανακάλυψες στην πορεία;
Έβαλα την συγγραφή στη ζωή μου όντας μαθήτρια του δημοτικού. Θυμάμαι τον εαυτό μου να γράφει μικρές ιστορίες και να τις κρύβει μέσα σε βιβλία για να μην μπορέσει να τις βρει κανείς και κυρίως να τις διαβάσει. Ως χαρακτήρας ήμουν χαμηλών τόνων, ήμουν εσωστρεφής και ήθελα η συγγραφή να είναι το ΄΄μυστικό΄΄ των παιδικών μου χρόνων διότι πολλές φορές στις ιστορίες αποτυπωνόταν οι αλήθειες και η πικρία που έκρυβα για κάποια γεγονότα που είχαν λάβει μέρος στο σχολικό περιβάλλον. Η συγγραφή ήταν η ΄΄φίλη΄΄ που αγαπούσα και μπορούσα να της πω τα πάντα δίχως να με κρίνει, ήταν η πνοή μου και η μεγάλη μου αδυναμία.
Στο βιογραφικό σου αναγράφονται και διακρίσεις σε διαγωνισμούς. Πες μας λίγα λόγια γι’ αυτές.
Επί δυο συναπτά έτη, συμμετείχα σε διαγωνισμούς του Ε.Π.Ο.Κ., με χριστουγεννιάτικες παιδικές ιστορίες. Το 2022, συμμετείχα με το παραμύθι που είχε τον τίτλο ΄΄Αλλιώτικα Χριστούγεννα΄΄ και διακρίθηκε με τον ΄΄πρώτο έπαινο΄΄, ενώ το 2023, συμμετείχα με το παιδικό διήγημα που είχε τον τίτλο ΄΄Χριστούγεννα ξανά στην καρδιά του Λευτέρη΄΄ και διακρίθηκε με το ΄΄πρώτο βραβείο΄΄.
Πρόσφατα κυκλοφόρησε το πρώτο σου μυθιστόρημα με τίτλο “Άνθη λεμονιάς”. Ας ξεκινήσουμε με τον τίτλο, πως τον εμπνεύστηκες;
Είναι ο τρίτος τίτλος που έχω δώσει στο βιβλίο. Σκεφτόμουν ότι πρέπει να βρω ένα τίτλο που να ταιριάζει με την πίκρα και τη γλύκα που σου αφήνει η ιστορία που εκτυλίσσεται στο βιβλίο. Κοίταξα τότε προς το μπαλκόνι, είδα τη γλάστρα με το κουκούτσι από το λεμόνι που είχα φυτέψει και έτσι ΄΄γεννήθηκε΄΄ ο συγκεκριμένος τίτλος.
Είναι αλήθεια πως το βιβλίο περιέχει την ιστορία της οικογένειάς σου; Ήταν ρίσκο το να γράψεις για ένα θέμα τόσο προσωπικό;
Η ιστορία που εκτυλίσσεται στο βιβλίο, περιέχει πολλά γεγονότα που είναι πραγματικά συνδυασμένα πάντοτε με την μυθοπλασία. Στη ζωή μου, έχω περάσει πολύ περισσότερα, τα οποία δεν έχουν γραφτεί. Η συγγραφή του βιβλίου ξεκίνησε πριν από επτά περίπου χρόνια και είχε την μορφή του ημερολογίου. Γράφοντας προσπαθούσα να καταλάβω τις αλλαγές που είχαν συμβεί στη τότε ζωή μου. Εκείνη την στιγμή, δεν σκέφτηκα το ρίσκο. Το συζήτησα με την μητέρα μου και την αδερφή μου και έπραξα αναλόγως. Με είχε κουράσει το ψέμα και η κατηγόρια και ήθελα να πω την δική μου αλήθεια. Ήθελα να δώσω δύναμη στους ανθρώπους για να παλέψουν, να ξεκινήσουν από το μηδέν και να ανέβουν ένα ένα τα σκαλοπάτια της ζωής.
Μίλησε μας για το βιβλίο σου. Με τι πραγματεύονται τα “Άνθη λεμονιάς” και ποια ιστορία θέλουν να πουν;
Τα ΄΄Άνθη λεμονιάς΄΄ είναι ένα κοινωνικό μυθιστόρημα που πραγματεύεται τις αξίες και τις σχέσεις που υπάρχουν μέσα στην οικογένεια, την απουσία του πατέρα τους και τον αγώνα που έδωσαν οι ηρωίδες για να χτίσουν από το μηδέν τη ζωή τους.. Με αφορμή το θάνατο του πατέρα τους, οι δυο αδερφές αποφασίζουν να ανοίξουν το κουτί των αναμνήσεων, να συζητήσουν για το παρελθόν τους και για τους εφιάλτες που τις ταλανίζουν και με το κλείσιμο του κουτιού να κάνουν μια νέα αρχή, αφήνοντάς τα όλα πίσω.
Πες μας δύο λόγια για τους πρωταγωνιστές σου. Σύστησέ τους στους αναγνώστες.
Η Μελίνα και η Αρετή είναι οι δυο αδερφές που αποφασίζουν να κάνουν την αναδρομή στο παρελθόν και να ενώσουν για τελευταία φορά τα κομμάτια του παζλ της ζωής τους που τις αφορούν και τις βασανίζουν. Η Κλειώ είναι η μητέρα των δυο κοριτσιών, μια γυναίκα αγωνίστρια και δυναμική που στάθηκε στο μεγάλωμα των παιδιών της και δεν τις άφησε στις δυσκολίες ενοχοποιώντας τες. Ο Ιάσων είναι ο πατέρας τους, απών από το σπίτι και κυριευμένος από τα πάθη του.
Πόσο εύκολο ή δύσκολο ήταν να γράψεις μια βιογραφική ιστορία; Σε παίδεψε κάτι όσο έγραφες και πως το χειρίστηκες;
Είναι ψυχοφθόρο το να γράψεις γεγονότα πραγματικά εις το ήμισυ διότι οι πληγές του παρελθόντος αιμορραγούν μέχρι να καταλάβεις τι έχει συμβεί. Περνάς από διάφορα στάδια μέχρι να έρθει η αποδοχή και η λήθη· αν μπορεί να υπάρξει κιόλας. Υπήρχαν φορές που έκλαιγα σκεπτόμενη τους παππούδες μου και τη ζωή στο χωριό, την λεκτική, ψυχική και σωματική βία που βίωσα στο οικογενειακό περιβάλλον. Σε εκείνα τα σημεία, σταματούσα να γράφω μέχρι να ηρεμήσω. Με βοήθησε πολύ η οικογένειά μου για να συνεχίσω, δεν είμαι άνθρωπος που τα παρατάω εύκολα, έχω μάθει να μάχομαι διότι έχω περάσει και ένα έντονο διάστημα με κρίσεις πανικού. Χάρη στις κρίσεις, έμαθα τον εαυτό μου και τους γύρω μου. Βοήθεια είχα και από την επιμελήτριά μου, Κατερίνα Τσαμπά, ήταν δίπλα μου συνεχώς, καθώς και από τον εκδότη μου, κύριο Ιωάννη Τσαχουρίδη. Ήθελα να βγει προς τα έξω η δική μου αλήθεια και τονίζω ξανά ότι δεν είναι όλο το βιβλίο βιογραφικό.
Πως ήταν η όλη εμπειρία της έκδοσης για σένα και ως ένιωσες όταν κράτησες το πρώτο σου βιβλίο στα χέρια σου;
Ήταν μια πρωτόγνωρη, για εμένα, εμπειρία διότι δεν γνώριζα όλα τα στάδια της έκδοσης, παρόλο που τα είχα ψάξει. Όταν κράτησα, το βιβλίο στα χέρια μου, δεν είχα κατανοήσει ότι είναι δικό μου, τα συναισθήματα μου ήταν ανάμεικτα μεταξύ χαρμολύπης, δεν ήξερα αν έπρεπε να κλάψω ή να γελάσω.
Να περιμένουμε κάτι νέο από σένα; Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;
Το μόνο που μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι θα συνεχίσω να γράφω γιατί το αγαπώ. Αυτό το διάστημα, ηρεμώ διαβάζοντας βιβλία και κάνω το προσχέδιο του επόμενου βιβλίου μου.
Εκτός από συγγραφέας είσαι και αναγνώστρια; Βρίσκεις χρόνο για διάβασμα και τι είδους λογοτεχνίας προτιμάς;
Προτιμώ να αφιερώνω τον ελεύθερό μου χρόνο στο διάβασμα των βιβλίων από το να παρακολουθήσω κάτι στην τηλεόραση. Αυτό το οφείλω και στην μητέρα μου που είχε απαγορεύσει την ύπαρξη της τηλεόρασης μέσα στο δωμάτιό μας, με αποτέλεσμα να διαβάζω αντί να παρακολουθώ τηλεόραση. Διαβάζω παραμύθια διότι μέσα σε κάθε ιστορία υπάρχει η μαγεία, μυθιστορήματα κάθε είδους, προσπαθώντας να διευρύνω τους ορίζοντές μου και βιβλία ψυχολογίας και αυτοβελτίωσης.
Μαρία, σ’ ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου. Κλείνοντας, θες να στείλεις ένα μήνυμα στους αναγνώστες σου;
Νεκταρία μου, εγώ θέλω να σε ευχαριστήσω για τις ερωτήσεις και το χρόνο σου. Να σου ευχηθώ να σημειώνεις επιτυχίες τόσο σε προσωπικό όσο και σε επαγγελματικό επίπεδο και να χαμογελάς.
Στους αναγνώστες, θέλω να πω ένα τεράστιο ευχαριστώ για την αγάπη και την στήριξή τους. Να συνεχίζουν να αγαπούν και να διαβάζουν βιβλία για να μπορούν να ταξιδεύουν σε άλλους κόσμους, να μην τα παρατάνε με την πρώτη δυσκολία, να έχουν δίπλα τους άτομα που τους κάνουν να αισθάνονται ψυχική γαλήνη και να χαμογελάνε, όσο δύσκολο και να είναι. Να χαμογελάτε!
Οι φωτογραφίες είναι από το προσωπικό άλμπουμ της Μαρίας στο Facebook.