Η ελευθερία της Ελευθερίας της Εύας Λεοντιάδου

«Η Ελευθερία της Ελευθερίας»

Συγγραφέας: Εύα Λεοντιάδου

Εκδόσεις Βακχικόν

Γράφει η Γεωργία Α.

Για έμενα αυτο το βιβλίο είναι μια κραυγή ψυχής που δεν σιωπά ούτε μετά την τελευταία σελίδα

Ξέρω πως υπάρχουν βιβλία που σε ψυχαγωγούν, άλλα που σε ταξιδεύουν, κι υπάρχουν και εκείνα τα σπάνια αναγνώσματα που σε συγκλονίζουν σε τέτοιο βαθμό ώστε, όταν κλείνεις το οπισθόφυλλο, συνειδητοποιείς ότι κάτι μέσα σου έχει αλλάξει οριστικά. Η Ελευθερία της Ελευθερίας ανήκει ακριβώς σε αυτήν την κατηγορία. Ένα μυθιστόρημα άκρως συγκλονιστικό, απίστευτα καλογραμμένο και βαθιά ανθρώπινο, που από την πρώτη κιόλας σελίδα σε τραβάει μέσα του χωρίς να σου αφήνει το περιθώριο να πάρεις ανάσα.

Η ιστορία ξεκινάει αθώα, σχεδόν ανέμελα. Η ηρωίδα μια νέα γυναίκα γεμάτη όνειρα, ενθουσιασμό και μια ακατανίκητη δίψα για ελευθερία αποφασίζει να πραγματοποιήσει το μεγάλο ταξίδι που πάντα ονειρευόταν, παρέα με τις πιο στενές της φίλες. Ένα ταξίδι που προμηνύει ελευθερία, χαρά, περιπέτεια , μια αναπνοή ζωής για μια κοπέλα που θέλει να γνωρίσει τον κόσμο, μια άλλη χώρα.

Κι όμως, μέσα σε λίγες σελίδες, η δράση ανατρέπεται βίαια. Η περιπέτεια μεταμορφώνεται σε εφιάλτη που μοιάζει να μην έχει τέλος. Από τον ήλιο της ανεμελιάς, η ηρωίδα βρίσκεται βυθισμένη στο πιο σκοτεινό τοπίο, φυλακισμένη σε μια ξένη χώρα, παγιδευμένη σε ένα σύστημα που αντιμετωπίζει τον άνθρωπο όχι ως άνθρωπο, αλλά ως έναν απλό αριθμό. Αθώα ή ένοχη; Για κανέναν δεν έχει σημασία. Το σύστημα δεν διαθέτει πρόσωπο, κατανόηση ή συναίσθημα. Μόνο διαδικασίες, πρωτόκολλα και σιωπή.

Οι περιγραφές της συγγραφέως είναι τόσο ρεαλιστικές, τόσο «αιχμηρές», που σε πολλές στιγμές νιώθεις πως δεν διαβάζεις απλώς μια ιστορία αλλά τη ζεις. Μπαίνεις μέσα στο κελί, ανασαίνεις τον ίδιο αέρα, αισθάνεσαι το βάρος ενός κόσμου που καταρρέει πάνω στη συνείδηση της ηρωίδας. Ο φόβος, η αγωνία, η απελπισία, η οργή, αλλά και η άγρια, πρωτόγονη δύναμη επιβίωσης ξεδιπλώνονται με μια γραφή που σφίγγει τον λαιμό. Όσο προχωράς, τόσο περισσότερο καταλαβαίνεις ότι η συγγραφέας δεν γράφει απλώς για να αφηγηθεί μια ιστορία γράφει για να μεταφέρει μια αλήθεια που πονά.

Η ηρωίδα παλεύει όχι μόνο να αποδείξει την αθωότητά της, αλλά και κάτι ακόμη βαθύτερο,ότι ο άνθρωπος, ακόμη και στις πιο σκοτεινές συνθήκες, αξίζει αξιοπρέπεια. Ότι η ελευθερία είναι δικαίωμα, όχι προνόμιο. Κι ότι στην απώλεια αυτής της ελευθερίας, αναμετριέσαι με τον βαθύτερο πυρήνα της ύπαρξής σου.

Το βιβλίο, τελικά, δεν είναι μια απλή δικαστική ή κοινωνική ιστορία. Είναι μια υπενθύμιση. Μια κραυγή που δεν ζητά εντυπωσιασμό αλλά αλήθεια. Μια καταγγελία απέναντι σε συστήματα που συνθλίβουν το άτομο. Μια υπενθύμιση ότι η ελευθερία δεν είναι δεδομένη και ότι, συχνά, πρέπει να φτάσεις μέχρι την κόλαση για να κατανοήσεις την αξία της.

Κι εκεί, στο πιο σκοτεινό σημείο, αναδύεται κάτι που κάνει το βιβλίο ακόμη πιο δυνατό. Η Πίστη ως εσωτερική δύναμη, ως το νήμα που κρατά τον άνθρωπο όρθιο όταν όλα γύρω του καταρρέουν. Η συγγραφέας τοποθετεί την Πίστη όχι ως αντίδοτο, αλλά ως δύναμη που μεταμορφώνει την ψυχή, που δίνει νόημα στην αντίσταση και στο πείσμα της επιβίωσης.

Όταν κλείνεις το βιβλίο, μένεις για λίγα λεπτά σιωπηλός. Θέλεις να πάρεις μια ανάσα, να συνειδητοποιήσεις τι διάβασες. Και τότε καταλαβαίνεις αυτό δεν ήταν απλώς ένα μυθιστόρημα. Ήταν ένα χαστούκι, μια αφύπνιση, μια βαθιά ανθρώπινη ιστορία που σε ακολουθεί για πολύ μετά την ολοκλήρωσή της.

«Η Ελευθερία της Ελευθερίας» είναι από τα πιο συγκλονιστικά και καλογραμμένα βιβλία που θα συναντήσεις φέτος. Μια ιστορία που δεν θα ξεχάσεις όχι γιατί είναι δραματική, αλλά γιατί είναι αληθινή. Γιατί μιλά για κάτι που αφορά όλους μας, την ανάγκη να μείνουμε άνθρωποι, ακόμη κι όταν όλα γύρω μας προσπαθούν να μας στερήσουν την ελευθερία.