The Dark Shade of Red της Ευσταθίας Στεργίου

The Dark Shade of Red

Συγγραφέας: Ευσταθία Στεργίου

Εκδόσεις Διάνοια

Γράφει η Γεωργία Α.

Μια νέα ματιά στα παραμύθια που νομίζαμε ότι ξέραμε!

Υπάρχουν βιβλία που δεν αρκούνται να πουν μια ιστορία· θέλουν να αποκαλύψουν κάτι βαθύτερο. Να ξεσκεπάσουν την αλήθεια πίσω από τα στερεότυπα, να επαναδιατυπώσουν τα μοτίβα που όλοι μεγαλώσαμε θεωρώντας δεδομένα. Το The Dark Shade of Red της Ευσταθίας Στεργίου ανήκει ακριβώς σε αυτή την κατηγορία. Είναι μια τολμηρή, ποιητική και συναισθηματικά φορτισμένη αναμέτρηση με τα κλασικά παραμύθια, τα οποία η συγγραφέας μετατρέπει σε εργαλεία αυτογνωσίας, ωρίμανσης και χειραφέτησης.

Η συγγραφέας δεν ενδιαφέρεται να αναπαράγει τη γοητεία των παλιών αφηγήσεων, ενδιαφέρεται να τις αμφισβητήσει. Χτίζει έναν κόσμο όπου τα χρώματα μιλούν μια γλώσσα πιο αληθινή από λέξεις. Το κόκκινο το χρώμα που κυριαρχεί και δίνει τίτλο στο βιβλίο δεν αντιπροσωπεύει μόνο τη φλόγα του πάθους. Είναι η σκιά της μνήμης, η πληγή που ακόμη καίει, η δύναμη που σε αναγκάζει να σταθείς απέναντι σε ό,τι σε πονά και να το κοιτάξεις κατάματα. Είναι, ταυτόχρονα, σύμβολο των γυναικείων αφηγήσεων που μένουν στη σκιά, που δεν ειπώθηκαν ποτέ, ή που ειπώθηκαν λάθος.

Οι πριγκίπισσες του βιβλίου δεν είναι οι παθητικές ηρωίδες των παραμυθιών. Δεν περιμένουν το φιλί που θα λύσει τα μάγια ούτε κάποιον πρίγκιπα που θα τις πάρει μακριά από την καθημερινότητά τους. Φοράνε κάπες, κουβαλούν φως, σέρνουν πίσω τους ιστορίες γεμάτες ρωγμές και θάρρος. Δεν ορίζονται από την ομορφιά τους, αλλά από τις επιλογές τους. Δεν χρειάζονται κάστρα ή άλογα χρειάζονται μόνο τον εαυτό τους και τη δύναμη να ξαναγράψουν την ιστορία τους από την αρχή.

Η αγαπημένη συγγραφέας καταφέρνει να διατηρήσει την ατμόσφαιρα του παραμυθιού, χωρίς όμως να παγιδεύεται στη γλυκύτητα ή στην απλοϊκή αισιοδοξία του. Τα παραμύθια της είναι σκιώδη, ώριμα και μερικές φορές σκοτεινά και αυτό είναι το μεγαλύτερο τους πλεονέκτημα. Γιατί απευθύνονται στον ενήλικο αναγνώστη που έχει πια ζήσει αρκετά ώστε να γνωρίζει ότι το «ζήσαν αυτοί καλά» δεν είναι ποτέ τόσο απλό. Παίζει με την έννοια του “ευτυχισμένου τέλους”, όχι για να το αναιρέσει, αλλά για να το επαναπροσδιορίσει. Ποιος αποφασίζει πώς μοιάζει η ευτυχία; Ποιος όρισε ότι πρέπει να υπάρχει μόνο ένας δρόμος προς αυτήν;

Το βιβλίο λειτουργεί σαν καθρέφτης. Και κάθε καθρέφτης, πριν σου πει την αλήθεια, σε αναγκάζει να κοιτάξεις βαθιά μέσα σου. Η αφήγηση προκαλεί τον αναγνώστη να σκεφτεί τι σημαίνει πραγματική ελευθερία, πότε μια γυναίκα γίνεται ηρωίδα της δικής της ζωής, ποιο παραμύθι έχει αξία όταν πάψεις να ζητάς σωτήρες. Επίσης συνδέει το παρελθόν με το παρόν, τον μύθο με την ψυχολογία, την παιδική αθωότητα με τον ενήλικο πόνο και κάπως έτσι, δημιουργεί μια ιστορία με καρδιά.

Το The Dark Shade of Red δεν είναι απλώς επανεφεύρεση παραμυθιών. Είναι ένα βιβλίο για το πώς ωριμάζει η ψυχή. Για το πώς ξαναγράφουμε τον εαυτό μας όταν οι παλιές αφηγήσεις δεν μας χωρούν πια. Για το πώς παίρνουμε τον έλεγχο, αποτινάσσοντας τα όνειρα που μάθαμε από άλλους και υιοθετώντας εκείνα που μας ανήκουν πραγματικά.

Και ίσως αυτό να είναι το μεγαλύτερο μήνυμα του βιβλίου, ότι τα παραμύθια τα καταλαβαίνουμε καλύτερα όταν μεγαλώσουμε. Ότι η ζωή δεν ζητά από εμάς να περιμένουμε κανέναν. Και ότι κάποια στιγμή έρχεται η ώρα να διηγηθούμε τις ιστορίες στα παιδιά μας και στον εαυτό μας όπως εμείς πιστεύουμε ότι πρέπει. Με αλήθεια. Με θάρρος. Με το σκοτεινό, βαθύ κόκκινο που δηλώνει πως κανένα παραμύθι δεν είναι ίδιο για όλους.

Ένα βιβλίο που μιλά ήσυχα, αλλά μένει στην καρδιά δυνατά. Ένα παραμύθι για όσους δεν συμβιβάζονται πια με έτοιμο τέλος. Ένα κάλεσμα να γράψουμε ξανά το δικό μας.